Διώξεις εγκλημάτων ή διώξεις ιδεών;

Ανατριχιαστική, βγαλμένη από άλλες εποχές, ήταν η αναφορά, σε έγγραφο της Γενικής Ασφάλειας, σε «ομάδες ατόμων του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου», προκειμένου για τις πρόσφατες κινητοποιήσεις.

Αποκρουστικότερο, όμως, είναι το γεγονός ότι από τέτοιες αναφορές βρίθουν τα απευθυνόμενα στις Εισαγγελικές και Δικαστικές Αρχές διαβιβαστικά έγγραφα των αστυνομικών τμημάτων και των τμημάτων ασφαλείας σε περιπτώσεις συλλήψεων μετά από πορείες.

Στα διαβιβαστικά αυτά, εκείνο που ψέγεται πάντοτε ως μεμπτό δεν είναι η όποια αποδιδόμενη πράξη. Αλλά... η «συμμετοχή σε ομάδες ατόμων του αναρχικού - αντιεξουσιαστικού χώρου», σαν άγραφο και... ιδιώνυμο έγκλημα ή σαν τεκμήριο διάπραξης των αποδιδόμενων πράξεων!

* Τέτοιες απαράδεκτες διατυπώσεις, όμως, δυστυχώς, δεν είναι προνόμιο των αστυνομικών οργάνων.

Αντίθετα, υιοθετούνται με ευκολία και επιβιώνουν πανηγυρικά σε κατηγορητήρια που συντάσσουν εισαγγελείς, σε βουλεύματα και αποφάσεις που υπογράφουν δικαστές. 'Ετσι που αναρωτιέται κανείς αν έχουν εκλείψει εντελώς τα δημοκρατικά αντανακλαστικά ορισμένων εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών, οι οποίοι θεωρούν υποχρέωσή τους να διαλάβουν στα κείμενά τους τέτοιου είδους αντι-δημοκρατικές διατυπώσεις, που παραπέμπουν σε άλλα καθεστώτα (και σε άλλες περιόδους της ιστορίας μας) και που αποτελούν εξ ορισμού παραβίαση της ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και έκφρασης και ανεπίτρεπτη διάκριση των πολιτών με βάση τις πεποιθήσεις τους...

* Οι ίδιες οι διατυπώσεις των ιδεών του κατηγορουμένου αντιμετωπίζονται και ως επιβαρυντικό στοιχείο για την αξιολόγηση της προσωπικότητάς του, ασχέτως του εάν ευσταθεί η κατηγορία.

Πρόσφατα, σε δίκη ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων ψέχθηκε από το δικαστήριο κατηγορούμενος επειδή χρησιμοποίησε την έκφραση «η Δικαιοσύνη σας», γιατί -λέει- τέτοιες διατυπώσεις χρησιμοποιούσαν και οι τρομοκράτες.

* Σε άλλον κατηγορούμενο με σημασία υποβλήθηκε το ερώτημα εάν... συζητούσε πολιτικά με συγκεκριμένους συνδαιτυμόνες, σαν να αποτελεί η... πολιτική συζήτηση επιβαρυντική περίσταση ή και ένδειξη ενοχής...

* Από τα χείλη υψηλόβαθμου εισαγγελικού λειτουργού ακούστηκε μέχρι και ότι... το μαζικό κίνημα αποτελεί μία εκ των δραστηριοτήτων... τρομοκρατικών οργανώσεων.

* Αντίστοιχα, πολλοί κατηγορούμενοι, διαγιγνώσκοντας αυτήν την προκατάληψη, παρασύρονται ή εξαναγκάζονται σε δηλώσεις νομιμοφροσύνης, μη ένταξης στον... αναρχικό - αντιεξουσιαστικό χώρο, αποδοκιμασίας της τρομοκρατίας, αποχής από τις διαδηλώσεις και... απόταξης του σατανά, οι οποίες εισπράττονται με ικανοποίηση από τους δικάζοντες.

* Ο απολιτικός κατηγορούμενος, εκείνος που δεν πηγαίνει σε πορείες, δεν συνδικαλίζεται, δεν αμφισβητεί, δεν διαδηλώνει, δεν είναι αναρχικός ούτε αντιεξουσιαστής, κατά προτίμηση δεν σκέφτεται καν, είναι συχνά καλύτερα κατοχυρωμένος ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων από τον πολιτικοποιημένο, ανήσυχο, ενεργό, που διαμαρτύρεται, συμμετέχει, αμφισβητεί.

Μέσα από τη δικαστική πρακτική, κι από την ποινικοποίηση της πολιτικής σκέψης, διαδίδεται το μήνυμα της αποστασιοποίησης από την πολιτική κι από τις συλλογικές κινητοποιήσεις ως... πιστοποιητικό προτέρου εντίμου βίου ή καλής διαγωγής

* Και ο φαύλος κύκλος, εις βάρος των δικαιωμάτων, γιγαντώνεται. Γιατί οι... «καλώς διάγοντες» και «νομοταγείς πολίτες», οι απέχοντες από διαδηλώσεις και πορείες, από συλλαλητήρια και διαμαρτυρίες, δεν εναντιώνονται βέβαια ούτε στις προωθούμενες -με ιδιαίτερη μάλιστα ζέση το τελευταίο διάστημα- ρυθμίσεις για την περιστολή και άλλων δικαιωμάτων. Και η κοινωνία μας γίνεται ανεκτική και απαθής σε ακραίες παραβιάσεις, με ευρωπαϊκή ή διεθνή συνταγή και με τη σφραγίδα του έλληνα νομοθέτη και δικαστή, που απογυμνώνουν τους θεσμούς και καθιστούν τους πολίτες «εσωτερικούς εχθρούς» ή αντικείμενα κάθε μορφής επεξεργασίας των προσωπικών τους δεδομένων.

* Απέναντι σε αυτήν την ποινικοποίηση των ιδεών και της συμμετοχικής δράσης, απέναντι στη διακριτική μεταχείριση των πολιτών από τις αστυνομικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές ανάλογα με τον χώρο πολιτικής ένταξής τους ή τη συμμετοχή τους σε αγώνες, πρέπει όλοι να αντιδρούν, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση.

* Είναι ευθύνη της Εκτελεστικής Εξουσίας να απαγορευθούν οι αναφορές στα διαβιβαστικά έγγραφα της αστυνομίας σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους ως συλλογικά ύποπτους και υπόλογους για ποινικά αδικήματα, κι ακόμη να απαγορευθεί η καταγραφή, συλλογή και χρήση στοιχείων για την πολιτική ένταξη των πολιτών.

* Είναι ευθύνη της Δικαστικής Εξουσίας να μην υιοθετεί αντι-δημοκρατικές και αντισυνταγματικές αναφορές στην πολιτική ένταξη των πολιτών, όπως της διαβιβάζονται από την αστυνομία και να μην διερευνά τα πολιτικά φρονήματα των κατηγορουμένων για να αποφανθεί για οποιαδήποτε κατηγορία.

* Είναι ευθύνη της Νομοθετικής Εξουσίας να θεσμοθετηθεί ένα αποτελεσματικό σύστημα ποινικού και πειθαρχικού ελέγχου, με πραγματικές κυρώσεις, για τις παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελευθερίας έκφρασης, σκέψης και συνείδησης και των προσωπικών δεδομένων από δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς.

* Είναι ευθύνη του κάθε πολίτη να αντισταθεί στην άλωση της πολιτικής του σκέψης και άποψης, στην ενοχοποίηση της πολιτικής δράσης και σε ένα δικαστικό και αστυνομικό καθεστώς που τον θέλει απαθή, απολιτικό, αδιάφορο, ανεκτικό σε κάθε παραβίαση και πρόθυμο να παραδώσει διαπιστευτήρια... μη πολιτικών φρονημάτων προκειμένου να του αναγνωρισθεί το αυτονόητο και επίσης συνταγματικά και υπερνομοθετικά προστατευόμενο δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη.

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”, 2007