Τοποθέτηση Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου για την αναδιάρθρωση της Δημόσιας Εκπαίδευσης (10/09/2013)

Δεν θα ακολουθήσω το ύφος με το οποίο επέλεξαν να τοποθετηθούν εκπρόσωποι ιδίως της Νέας Δημοκρατίας. Διότι όταν μιλάμε για την παιδεία, πρέπει όλοι να έχουμε συνείδηση και συναίσθηση ότι μιλάμε για κάτι πάρα πολύ σοβαρό, ότι μιλάμε για εκείνους οι οποίοι δεν εκπροσωπούνται καν, γιατί δεν ψηφίζουν, και ότι χαράσσουμε και αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τη χάραξη του μέλλοντος των επομένων γενεών και των νέων γενεών.

Και έτσι, θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν συνάδει με αυτήν την αποστολή η κατάθεση τέτοιου είδους νομοσχεδίων με μία διαδικασία κατ’ ουσίαν κατεπείγουσα μέσα στα Θερινά Τμήματα της Βουλής. Αυτό δεν υποδηλώνει ούτε τη σοβαρότητα ούτε την αξία ούτε το σεβασμό που πρέπει να αποδίδει κανείς στις νέες γενιές και στους μαθητές και στους μελλοντικούς μαθητές. Διότι όλοι γνωρίζουμε ότι ακριβώς επειδή σε αυτήν κρίσιμη περίοδο διαμορφώνονται συνειδήσεις, αλλά και συγκροτούνται υποστάσεις, είναι τεράστια η ευθύνη μας όταν συζητούμε εκπαιδευτικά νομοσχέδια.

Υπ’ αυτήν την έννοια, και με δεδομένο ότι το Σύνταγμά μας, στο άρθρο 16, μιλά για την παιδεία ως βασική αποστολή του Κράτους και αναφέρεται στο σκοπό της να διαπλάθει ανθρώπους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες, θα ήθελα να πω, με όλη την έμφαση που αρμόζει, ότι έχετε προ πολλού εγκαταλείψει αυτόν το σκοπό της παιδείας. Έχετε, μάλιστα, εγκαταλείψει και υπονομεύσει τις επόμενες γενεές. Οι τελευταίες κυβερνήσεις έχετε ψηφίσει, για την ακρίβεια έχετε υπογράψει και εφαρμόζετε μνημόνια τα οποία διαρκούν, κατά τη ρητή διατύπωσή τους, μέχρι το 2060. Τους ρωτήσατε αυτούς που είναι σήμερα ανήλικοι και μαθητές, για να υπονομεύσετε τις ζωές τους;

Για ποια παιδεία μπορούμε να συζητούμε και, μάλιστα, με αυτόν τον κατεπείγοντα τρόπο, παραμονή ανοίγματος των σχολείων, όταν αυτή μόνο τη χρονιά, το 2013, έχασαν τη ζωή τους σπουδαστές είκοσι και είκοσι ενός ετών στη Λάρισα προσπαθώντας να ζεσταθούν; Έχασε τη ζωή του μετέφηβος, επειδή δεν είχε να πληρώσει το εισιτήριο στο λεωφορείο, την ώρα που ξεκινούσατε τη φοβερή καμπάνια της Κυβέρνησης κατά της «εισιτηριοδιαφυγής», όπως τη βαφτίσατε.

Για ποια παιδεία μπορούμε να μιλάμε, όταν τα παιδιά παρακολουθούν το μάθημα σε σχολεία χωρίς θέρμανση ή -απ’ ό,τι έμαθα- ετοιμάζονται να ανοίξουν αίθουσες σε κοντέινερ για ορισμένα σχολεία; Για ποια παιδεία μπορούμε να μιλάμε και να κουνάτε το δάκτυλο με αυτόν τον τρόπο –ειλικρινά εκπλήσσομαι- όταν υπάρχουν πλείστοι μαθητές σε απομακρυσμένες περιοχές, οι οποίοι δεν έχουν πρόσβαση στο σχολείο; Όταν οι εκπαιδευτικοί καταεξευτελίζονται και από τις περικοπές των μισθών τους, αλλά και από τα ακραία και αντισυνταγματικά, χουντικής εμπνεύσεως, μέτρα της επιστράτευσης; Όταν καλούνται να διδάξουν τι; Να διδάξουν φρόνημα πάνω απ’ όλα, υπό καθεστώς απειλής και υπό καθεστώς εκβιασμού.

Από αυτήν την άποψη εκπλήσσομαι ή και δεν εκπλήσσομαι με εκείνους τους εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας που επιχαίρουν θεωρώντας ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν σκυφτό το κεφάλι. Αν αυτό πραγματικά θέλει η Νέα Δημοκρατία, δηλαδή εκπαιδευτικούς με σκυφτό το κεφάλι, που δεν έχουν φρόνημα για να το μεταδώσουν, για να το μεταλαμπαδεύσουν, ειλικρινά είναι και αυτό ένα δηλωτικό σημείο της αντιμετώπισής σας για την παιδεία.

Όμως, το κύριο που έχει να δώσει ο εκπαιδευτικός στο μαθητή είναι το φρόνημα. Το κύριο που έχει να κληροδοτήσει ο γονιός στο παιδί είναι το παράδειγμά του. Υπό αυτήν την έννοια, παρά το γεγονός ότι έχετε αναγάγει σε ύψιστη αξία την υπακοή και την πειθαρχία και αυτό θέλετε να αναπαραγάγετε και στους μαθητές, θα επικρατήσει εκείνο που ήταν πάντοτε η ροπή και του φοιτητικού και του μαθητικού και του εκπαιδευτικού κινήματος: η αμφισβήτηση, η διεκδίκηση, η σύγκρουση με την εξουσία.

Λέγοντας αυτά, θα ήθελα να κάνω δύο παρατηρήσεις για το σχέδιο νόμου. Τα πιο πολλά, ούτως ή άλλως, τα έχει καλύψει ο εισηγητής μας και οι προλαλήσαντες. Μου κάνει, όμως, ιδιαίτερη εντύπωση, κύριε Υπουργέ, το εξής: «Πολιτική Παιδεία τριών ωρών με διδακτέα αντικείμενα Οικονομία, πρώτα απ’ όλα, Πολιτικοί Θεσμοί, Αρχές Δικαίου και Κοινωνιολογία». Κατ’ αρχάς, ελπίζω να μην έχετε ιεραρχήσει την Οικονομία πριν από τους Πολιτικούς Θεσμούς και πριν από τις Αρχές του Δικαίου. Αυτό δείχνει βέβαια η πολιτική σας, αλλά, τουλάχιστον, μην το βάζετε τόσο ρητά και εξόφθαλμα. Έπειτα, δεν είναι «πολιτική» αυτή η παιδεία, αλλά «πολιτειακή».
Αλγεινή εντύπωση μου προξενεί, επίσης, το γεγονός ότι σε μία διαρκώς παγκοσμιοποιούμενη κοινωνία εσείς αφαιρείτε τη δεύτερη ξένη γλώσσα. Για ποιο λόγο; Το μεγαλύτερο, το σπουδαιότερο εργαλείο για τα παιδιά είναι η επιπλέον γνώση την οποία αποκτούν και δη οι γνώσεις ξένης γλώσσας.

Ολοκληρώνω λέγοντας δυο λόγια -αν μου επιτρέψετε, κυρία Πρόεδρε- για την τροπολογία του Υπουργείου Δικαιοσύνης που απεσύρθη ως προς τα περισσότερα άρθρα της, αλλά διατηρείται ως προς ορισμένα.

 Η πρώτη παρατήρηση είναι η εξής, το είπαμε και στον κύριο Υπουργό στην Επιτροπή: δεν είναι καθόλου σωστό να έρχονται τροπολογίες άλλων Υπουργείων σε άσχετα νομοσχέδια και, μάλιστα, την ίδια ώρα που συνεδριάζει η αρμόδια Επιτροπή για νομοσχέδια του οικείου Υπουργείου.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ως προς τα άρθρα τα οποία διατηρούνται. Εν πολλοίς, η τροπολογία περιείχε και σωστές διατάξεις για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μιλήσει πριν από ένα χρόνο. Τότε όλοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, με το ύφος με το οποίο μιλήσατε ορισμένοι προηγουμένως, έλεγαν τα αντίθετα. Άρα, έχει μια σημασία το μέτρο.

Για τις διατηρούμενες διατάξεις θα ήθελα να πω το εξής: Υπάρχει σαφής ανάγκη στελέχωσης της Δικαιοσύνης. Οι διατηρούμενες διατάξεις εν μέρει καλύπτουν την ανάγκη αυτή όμως, με ανισομερή –αν θέλετε- προσέγγιση.
Θα ήθελα να επισημάνω προς το Υπουργείο ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ανισοκατανομή και τέτοια πλημμελής πλήρωση θέσεων, και στο διοικητικό προσωπικό και στο δικαστικό δυναμικό, αλλά και στους εισαγγελικούς λειτουργούς. Ξέρουμε ότι οι εισαγγελίες ερευνούν σήμερα πάρα πολύ σοβαρά αδικήματα σε βάρος του δημοσίου που αφορούν δημόσιο χρήμα και το να μη λαμβάνεται μέριμνα να στελεχωθούν καταλλήλως οι Εισαγγελείς, σημαίνει ουσιαστικά ότι άγονται στην ατιμωρησία οι υπαίτιοι των αδικημάτων αυτών.

Ευχαριστώ πολύ.