Επίσκεψη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού και συνάντηση με την Επιτροπή Αγώνα Φυλακών

Η υπεύθυνη επί θεμάτων Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου, επισκέφθηκε σήμερα τις φυλακές Κορυδαλλού κατόπιν αιτήματος της Επιτροπής Αγώνα Φυλακών. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ενημερώθηκε από την Διευθύντρια των Φυλακών και είχε συνάντηση με ευρεία αντιπροσωπεία των κρατουμένων που έχουν από ημερών ξεκινήσει απεργία πείνας λόγω του προωθούμενου από το Υπουργείο Δικαιοσύνης νομοσχεδίου για τη δημιουργία φυλακών «Τύπου Γ».

Όπως ενημερώθηκε, ήδη 1.300 κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας στις φυλακές Κορυδαλλού, ενώ περίπου 4.000 είναι οι κρατούμενοι-απεργοί πείνας στις φυλακές όλης της χώρας.

Η ιατροφαρμακευτική κάλυψη είναι απολύτως ελλιπής έως ανύπαρκτη, πράγμα που σημαίνει ότι η παρακολούθηση της υγείας των κρατουμένων-απεργών πείνας επαφίεται στους ίδιους, επικουρούμενους από τον εκάστοτε παρόντα σωφρονιστικό υπάλληλο που, όμως, δεν έχει ιατρικές γνώσεις.

Μετά τη συνάντηση η Ζωή Κωνσταντοπούλου δήλωσε:

«Η υγεία και η ζωή των κρατουμένων δεν μπορεί να εγκαταλείπεται από την Πολιτεία, η οποία έχει υποχρέωση να μεριμνήσει για τη διαφύλαξη και προστασία των πιο θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανθρώπων που βρίσκονται υπό την ευθύνη της. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν επιτρέπεται να τίθενται σε διακύβευση χάριν της ετσιθελικής προώθησης ενός αντιδραστικού νομοσχεδίου στο οποίο αντιτίθενται, όχι μόνον οι κρατούμενοι, αλλά και όλοι ανεξαιρέτως οι εμπλεκόμενοι και αρμόδιοι φορείς, που τόνισαν στην Επιτροπή της Βουλής ότι πρόκειται για ανεφάρμοστο σχέδιο που θα δημιουργήσει εκρηκτικά προβλήματα, ενώ δεν θα λύσει απολύτως κανένα από τα υπάρχοντα, γνωστά και επιτακτικά προβλήματα του Σωφρονιστικού Συστήματος.

Στην πραγματικότητα, το Υπουργείο προωθεί ένα νομοσχέδιο εξουθένωσης και απόλυτης απελπισίας, που αντιμετωπίζει τους κρατούμενους εκδικητικά και τους αφαιρεί κάθε ελπίδα επανένταξης. Ένα τέτοιο νομοσχέδιο διαρρηγνύει, αντί να επουλώνει, τον κοινωνικό ιστό και κατακρημνίζει, αντί να οικοδομεί, τις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ της Πολιτείας και των κρατουμένων, σχέση στην οποία στηρίζεται ο δικαιοπολιτικός σκοπός της ποινής, που δεν είναι άλλος από τον σωφρονισμό και την κοινωνική επανένταξη.

Η Κυβέρνηση είναι προ των ευθυνών της, τόσο για τη ζωή και την υγεία των κρατουμένων, για τους οποίους δαπανά δύο ευρώ μόνον ημερησίως, όσο και για την αξιοπιστία και ακεραιότητα του Σωφρονιστικού Συστήματος που καταρρέει. Η κραυγή αγωνίας των κρατουμένων είναι

κραυγή αξιοπρέπειας,

κραυγή απελπισίας,

κραυγή ανθρωπιάς,

απέναντι στην οποία η Κυβέρνηση δεν δικαιούται να κωφεύει».