Αποσπάσματα από την τριτολογία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής (19/09/2013)

Ζητώντας προκαταβολικά να μη με διακόψετε, κύριε Πρόεδρε, όσο διαρκεί ο χρόνος μου, ζητώντας να επιδείξετε την ίδια στάση κατά τη δική μου εισήγηση, όπως με άλλους ομιλητές και επικαλούμενη και την καταγραφή του τρόπου με τον οποίο μεταχειρίζεται το Προεδρείο τον κάθε ομιλητή, λέω τα εξής: Έχει μεγάλη πολιτική σημασία η πολιτική υποκρισία. Έχει μεγάλη πολιτική σημασία ακόμη και η σιωπή, γιατί από τους νόμους της ντροπής, αυτούς που περνούν νύχτα με τροπολογίες Βουλευτών οι οποίοι δεν ξέρουν το περιεχόμενό τους και με την ψήφο Βουλευτών που «δεν έχουν καταλάβει», όπως δηλώνουν εν συνεχεία, τι ψήφισαν, με τροπολογίες με τις οποίες αποποινικοποιούνται συμπεριφορές, με νομοθεσία η οποία εισάγεται ως νόμος του Kράτους στο όνομα του ελληνικού λαού και με την «κατά συνείδηση» «μη ψήφο», έχουμε αχθεί στη νομιμοποίηση και της διαφθοράς και της διαπλοκής και μίας παρακρατικής ενεργοποίησης θυλάκων σε εκείνους τους τομείς της εξουσίας, όπου θα έπρεπε να κυριαρχούν η νομιμότητα και η δημοκρατία.

Υπ’ αυτήν την έννοια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται ούτε να υποκύψει στον νόμο της σιωπής ούτε, πολύ λιγότερο, να είναι κοινωνός ενός όρκου σιωπής.
Η διαφθορά και η διαπλοκή δεν είναι πολιτική.
Και η σιωπή είναι συνενοχή και είναι και υποταγή.

Κι όποιος θέλει να αναγάγει τη σιωπή του σε δημοκρατική ευαισθησία ή όποιος επιχειρεί να υποβαθμίσει τη δημόσια, υπεύθυνη, επώνυμη καταγγελία και όχι τη σπερμολογία και τις μαφιόζικες συμπεριφορές στις οποίες επιδίδονται άλλοι, όποιος προσπαθεί να απονομιμοποιήσει ακόμη και αυτήν την άσκηση του καθήκοντος του Βουλευτή, που είναι να αναφέρεται στη Βουλή, να δημοσιοποιεί και να ζητεί εξηγήσεις από την Κυβέρνηση, δεν προσφέρει καμμία υπηρεσία σε αυτό το οποίο ευαγγελίζεται ότι υπηρετεί.

Να διευκρινίσω, για να μην ανησυχούν οι αναλυόμενοι σε κροκοδείλια δάκρυα, ότι το συγκεκριμένο site στο ίντερνετ, αμέσως μόλις έγινε η καταγγελία το 2010, κατά της δικαστού, αμέσως κατέβασε τις επίμαχες αναφορές, οι οποίες όμως είναι σωσμένες, καταχωρισμένες και κατατεθειμένες.

Επομένως, δεν «διαφήμισε» κανείς αυτά που αισθάνθηκε την ανάγκη κάποια προλαλήσασα να αναφέρει. Πολύ λιγότερο, δεν «έβρισε» κανείς κανέναν –αναφέρομαι φυσικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι η καταγγελία, η δημόσια αναφορά και η λογοδοσία, η απαίτηση λογοδοσίας δεν είναι βρισιά. Κι όποιος υποβαθμίζει την άσκηση του κοινοβουλευτικού ελέγχου και την περιγράφει ως «ύβρι» είναι κι εκείνος ή εκείνη υπεύθυνοι.
Οι λέξεις, λοιπόν, έχουν σημασία. Σε ό,τι με αφορά, οι λέξεις, τις οποίες προφέρω από αυτό εδώ το Βήμα, είναι ζυγισμένες και με εκπροσωπούν. Από εκεί και πέρα, είναι απολύτως αντιληπτό αυτό που είπε ο κ. Βορίδης, ότι, δηλαδή, «δικαιώνεται ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης».

Δικαιώνεται –εγώ θα πω- ο κ. Ρουπακιώτης που δήλωσε: «Κάποιοι μέσα στην Κυβέρνηση χρησιμοποιούν τη Χρυσή Αυγή». Καταθέτω τη σχετική δήλωση στα Πρακτικά.

Προτού προχωρήσω στις τροπολογίες, θα προσθέσω ότι όσον αφορά τη δημιουργία θυλάκων, τους οποίους κατήγγειλα και στη Δικαιοσύνη και στην Αστυνομία, θα ακολουθήσουν συγκεκριμένες ενέργειες κοινοβουλευτικού ελέγχου και θα περιμένω, κύριε Υπουργέ, τις απαντήσεις σας, όχι με την αόριστη επίκληση ότι «ρωτήσατε κάποιον αρμόδιο που δεν θέλετε να πείτε», αλλά με κατάθεση, υπεύθυνη και ενυπόγραφη, του ποιος αρμόδιος αποκρύπτει ότι εκκρεμούν καταγγελίες, μεταξύ των οποίων καταγγελία του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου. Και σας διαβεβαιώ ότι δεν ανήκω στο Κεντρικού Ισραηλιτικό Συμβούλιο.

Άρα και αυτό που επιχειρήσατε προηγουμένως να κάνετε, να πείτε ότι είναι κάποια προσωπική διαφορά, ενώ υπάρχει καταγγελία του φορέα που εκπροσωπεί τα θύματα του ναζισμού στη χώρα μας, νομίζω ότι υπηρετεί αυτό που ξεκάθαρα έχει διαφανεί από τις τοποθετήσεις όλων –και από την τοποθέτηση του κ. Βορίδη- ότι επιχειρείται συστηματικά η καλλιέργεια της λογικής, της θεωρίας των δυο άκρων και η ποινικοποίηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που ξέρετε ότι είναι πρώτη στην κοινωνία.