Zωή Κωνσταντοπούλου: Συνέντευξη στον Ellada FM 94,3 (17/03/2021)

H συνέντευξη της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου, στην εκπομπή του Γιώργου Βούλγαρη στον Εllada FM 94,3.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ: Καλό μεσημέρι, κυρία Κωνσταντοπούλου.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Καλή σας μέρα, κύριε Βούλγαρη.

Γ.Β.: Διάβασα στην ηλεκτρονική έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών για την επιστολή σας και σας καλέσαμε να μας πείτε για αυτή την επιστολή, γιατί έχετε και κάποιες αναφορές μέσα, ότι υπήρχε και μία προσπάθεια να κρυφτεί το όλο θέμα.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Βούλγαρη, με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα το γεγονός ότι για ένα τροχαίο που συνέβη στην είσοδο της Βουλής, σε ένα χώρο δηλαδή, επιτηρούμενο με παρουσία αστυνομική αλλά και με ύπαρξη πολλών τοποθετημένων καμερών, υπάρχουνε τόσο λίγες πληροφορίες, μου έκανε τεράστια εντύπωση η έκκληση της οικογένειας για καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων και συνολικά με προβλημάτισε εντονότατα η σιωπή που επικράτησε το πρώτο 48ωρο μετά το τροχαίο. Χάθηκε μία ανθρώπινη ζωή, το παιδί αυτό στα 23 του χρόνια βρέθηκε να είναι εγκεφαλικά νεκρό και δεν μπορεί για ένα τόσο σοβαρό γεγονός που συνέβη στην είσοδο της Βουλής να επικρατεί μία αίσθηση παρασιώπησης και συγκάλυψης. Είναι απαραίτητο, έπρεπε ήδη να έχει γίνει, εκπλήσσομαι που δεν έγινε και για αυτό απηύθυνα την επιστολή μου αυτή προς τον Πρόεδρο της Βουλής, είναι απαραίτητο το Κοινοβούλιο να παρέμβει θεσμικά, να ενημερώσει τους πολίτες, να φροντίσει να συλλεγεί όλο το υλικό και να διαβιβασθεί, όχι μόνο το οπτικοακουστικό από τις κάμερες της Βουλής που υπάρχουν, αλλά και το εμμάρτυρο υλικό, είναι βέβαιον ότι υπάρχουνε πάμπολλοι μάρτυρες που υπηρετούν στη Βουλή και των οποίων οι καταθέσεις θα έπρεπε να είχαν ληφθεί αμέσως, χωρίς χρονοτριβή διότι, θα σας έλεγα, ότι εγώ αντιλαμβάνομαι την πάρα πολύ δίκαιη και εύλογη ανησυχία των πολιτών όταν βλέπουν αυτήν την σιωπή, αυτήν την δυσανάλογη σιωπή και τις σκέψεις στις οποίες μπαίνουν οι πολίτες, ότι οι μηχανισμοί λειτουργούν μόνο όταν το θέλουν οι εξουσίες και όταν δεν το θέλουν οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες μπλοκάρουν.

Γ.Β.: Γενικότερα, δεν ξέρω αν έχετε καθόλου χρόνο να κάνω κάνα δυο ερωτήσεις για τα υπόλοιπα θέματα της επικαιρότητας.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Βεβαίως, βεβαίως.

Γ.Β.: Πώς βλέπετε αυτή την αντιμετώπιση; Έχουμε κορυφαίο Υπουργό και Αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας να πηγαίνει σε μία βάφτιση, ενώ υπάρχουνε Μητροπολίτες που λένε ότι αυτό απαγορεύεται και δεν υπάρχει στην Κοινή Υπουργική Απόφαση, έχουμε τον Πρωθυπουργό να πηγαίνει στην Ικαρία, να πηγαίνει στην Πάρνηθα, να κουνούν το δάχτυλο στους ανθρώπους σε όλους εμάς, αλλά να μην τηρούν τα μέτρα, να αυξάνονται παρά το lockdown τα κρούσματα και τελικά να βγαίνουν και από την ΠΟΕΔΗΝ συνδικαλιστές να μας λέτε ότι δεν υπάρχει σχέδιο γιατί άλλο νοσοκομείο τους έλεγαν ότι θα γίνει Covid και τελικά άλλο έγινε, από αλλού έλεγαν ότι θα εκκενωθεί και τελικά άλλο εκκενώνεται. Πώς βλέπετε όλη αυτή την αντιμετώπιση από πλευράς Κυβέρνησης;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα σας πω. Η άποψή μου είναι ότι υπάρχει πολύ σοβαρό ζήτημα με μία αντιφατική και ανακόλουθη στάση την οποία παρακολουθούμε όλοι διότι, σε αυτή την πολύ δύσκολη συνθήκη την οποία βιώνουμε έχει τεράστια σημασία το παράδειγμα, αλλά έχει και τεράστια σημασία η συνέπεια λόγων και έργων. Οι πολίτες όταν βλέπουν μία ασύμβατη συμπεριφορά Κυβερνητική ή βλέπουν αντιφατικές αποφάσεις Κυβερνητικές ή νομοθετικές δυσκολεύονται να πεισθούν ότι τα μέτρα είναι απαραίτητα και δυσκολεύονται βέβαια να τα τηρήσουν. Την ίδια ώρα είναι αυτονόητο ότι θα έπρεπε και τα μέτρα να είναι οριζόντια και πολύ πιο αυστηρά τηρούμενα και τα αντισταθμίσματα προς τους πολίτες και προς την κοινωνία να είναι πολύ πιο ουσιαστικά, ώστε να μη δοκιμάζονται οι άνθρωποι στην επιβίωσή τους. Εδώ, δυστυχώς, αυτό που βιώνουμε από το Μάιο και μετά, γιατί τον Μάρτιο και τον Απρίλιο της περσινής χρονιάς θεωρώ και θεώρησα, πραγματικά, και το είπα χωρίς περιστροφές, ότι υπήρχε μία σωστή αρχική αντιμετώπιση της κατάστασης, που ήταν τότε πρωτόγνωρη.  Από το Μάιο και μετά υπάρχει μία παλινδρόμηση, υπάρχει μία ασυνέπεια και, κυρίως, υπάρχει μία επιλογή την οποία την αντιλαμβάνομαι και με την οποία διαφωνώ απολύτως, που είναι να ματοκυλισθεί στις πλάτες των πολιτών και της κοινωνίας η κρίση της Πανδημίας. Να μην πληρώσει τα σπασμένα, δηλαδή, το Κράτος, οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να πληρώσουν τα σπασμένα οι πολίτες οι οποίοι πρέπει και να επιβιώσουν χωρίς να στηρίζονται επαρκώς και να προστατευτούν και να αποφύγουν τα πρόστιμα και ούτω καθεξής. Είναι μία πολιτική η οποία δεν μπορεί να βρει έρεισμα στην κοινωνία και για αυτό, δυστυχώς, και οι πολίτες βιώνουν αυτό το αίσθημα εγκατάλειψης το οποίο βιώνουν.

Γ.Β.: Την ίδια ώρα υπάρχουν επιχειρηματίες, εμείς εδώ, βγάζουμε σχεδόν καθημερινά ανθρώπους από το χώρο της εστίασης, από γυμναστήρια, από κομμωτήρια, γενικά τη μικρομεσαία επιχείρηση και μας λένε έχουν καταστραφεί. Άνθρωπος που έχει κομμωτήριο λέε, από τις επιστρεπτέες εγώ έχω πάρει μόνο 500 ευρώ. Πληρώνω ρεύμα, πληρώνω τηλέφωνο, υπάρχει άνθρωπος που έχει, ας πούμε, προποτζίδικο και λέει, εγώ πληρώνω κάθε μήνα 350-400 ευρώ συνδρομή για τα συνδρομητικά κανάλια, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου. Τα προβλήματα και τα οικονομικά προβλήματα είναι δανεικά, μας περιμένουν στη γωνία, τι θα γίνει και πώς θα αντιμετωπιστεί και την ίδια ώρα βγαίνει ο πρωθυπουργός μοιράζει δισεκατομμύρια, 150 καθαρίστριες ζητούν να μονιμοποιηθούν, δουλεύουν 18 χρόνια για 640 ευρώ. Πού θα βγει αυτό το πράγμα; Μπορεί να βγει κάπου; Ή θα έχουμε χειρότερα και από τα Μνημόνια;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εάν δεν υπάρξει μία πραγματική στροφή στην ασκούμενη πολιτική, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Ήδη είναι καταστροφικές για την κοινωνία και τα παραδείγματα που αναφέρατε είναι όλα πάρα πολύ σοβαρά, γιατί ακριβώς, δυστυχώς, δεν έχει γίνει αυτό που θα έπρεπε να γίνει και που εμείς προτείνουμε, η Πλεύση Ελευθερίας το προτείνει επίσημα. Μία Σεισάχθεια, δηλαδή μία διαγραφή των χρεών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έχουν ανυπαίτια επιβαρυνθεί λόγω της Πανδημίας και που αυτονοήτως δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε τρέχουσες υποχρεώσεις οι οποίες θα ήταν αντιμετωπίσιμες εάν λειτουργούσε η οικονομία. Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Υπάρχει μία κρίση η οποία είναι υγειονομική. Δεν την προκάλεσε η κοινωνία, δεν την προκάλεσαν ούτε οι Κυβερνήσεις, βέβαια, οι Κυβερνήσεις έχουν την ευθύνη σε παγκόσμιο επίπεδο για το ότι τα συστήματα υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο βρέθηκαν απροετοίμαστα και ανεπαρκή απέναντι στις ανάγκες αντιμετώπισης μιας Πανδημίας, που πάντοτε ήτανε και πάντοτε είναι στην ανθρώπινη ιστορία ένα ενδεχόμενο. Από κει και πέρα σε σχέση με τις φορολογικές επιβαρύνσεις, ασφαλιστικές επιβαρύνσεις αλλά και τα λοιπά έξοδα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, συνολικά σας έλεγα οι άνθρωποι οι οποίοι βγάζουν το ψωμί τους, θα πρέπει να ληφθούν και θα πρέπει να διεκδικηθούν βεβαίως αποφάσεις γενναίες στήριξης της κοινωνίας όχι με αυτό που γίνεται σήμερα, όχι δηλαδή με μια απλή μετατόπιση των χρεών στο εγγύς ή το απώτερο μέλλον, αυτό δεν πρόκειται να βγάλει πουθενά.

Γ.Β.: Ναι, γιατί τους περιμένουν, τους περιμένουν. Μπορεί σήμερα να μην πληρώνουν ή να μην το πληρώνουν όλο το ποσό, αλλά τους περιμένει αυτό το χρέος.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ακριβώς, και είναι βέβαιον ότι αυτό το χρέος όπως συσσωρεύεται δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί από τη συντριπτική, τη συντριπτικότατη πλειοψηφία των ανθρώπων που αυτή τη στιγμή αγκομαχούν για να επιβιώσουνε μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Κύριε Βούλγαρη, η δική μας θέση και η δική μου άποψη είναι πάρα πολύ καθαρή. Ο ρόλος του Κράτους είναι ακριβώς να στηρίζει την κοινωνία εκεί όπου παρίσταται μία τέτοια ανάγκη. Δεν είναι να νίπτει τας χείρας του, ούτε να κάνει μπακαλίστικους υπολογισμούς για το πώς θα τα κουτσοφέρει. Από την άλλη πλευρά σε ένα διεθνές επίπεδο η χώρα μας θα έπρεπε με πολύ πιο διεκδικητικό και δυναμικό τρόπο να απαιτήσει και τα υπεσχημένα και συμπεφωνημένα, έχουν συμφωνηθεί όπως γνωρίζετε από την περασμένη χρονιά καταβολές κάποιων δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ προς τη χώρα για να αντιμετωπίσει την Πανδημία και τα χρήματα αυτά δεν έχουν καταβληθεί ούτε κατά ένα μικρό ποσοστό τους. Αυτά δεν μπορεί εμείς να στεκόμαστε και η Ελληνική Κυβέρνηση να κάθεται με χέρια σταυρωμένα και να περιμένει πότε θα βρέξει. Οφείλει να τα απαιτήσει, διότι αυτά είναι χρήματα τα οποία προορίζονται για την ανακούφιση του Ελληνικού λαού και της Ελληνικής κοινωνίας.

Γ.Β.: Κυρία Κωνσταντοπούλου, όταν όμως εγώ ως Έλληνας πολίτης ακούω τον Πρωθυπουργό να λέει, είμαστε μία μικρή χώρα και δεν μπορούμε να κάνουμε διακανονισμούς με τις φαρμακευτικές εταιρείες και ορθώς ανέλαβε η Κομισιόν και είδαμε τι έγινε και στην Ευρώπη και τι κατάφερε και η Ευρωπαϊκή Ένωση, που τα έκαναν θάλασσα, επιτρέψτε μου, με τους εμβολιασμούς και με τις εταιρίες και τα συμφέροντα των εταιριών, ακούω λοιπόν τον Πρωθυπουργό να λέει αυτό. Για τα Ελληνοτουρκικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, για τον εμβολιασμό η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομισιόν, για το ένα ο άλλος, για το ένα ο άλλος, εγώ πώς να αντιδράσω ως Έλληνας πολίτης;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κοιτάξτε, για το τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση η Ελληνική Κυβέρνηση με δεδομένο ότι συμμετέχει σε αυτόν τον διεθνή οργανισμό έχει επίσης ευθύνες. Δεν είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση κάτι διαφορετικό. Άρα και για τις πολιτικές οι οποίες ασκούνται από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει ευθύνη των Κυβερνήσεων των Κρατών-μελών. Δεν είναι, συνεπώς, κατά την άποψή μου, επαρκής αιτιολογία ή δικαιολογία το τι να κάνουμε, ό,τι αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πρέπει να υπάρξει και πίεση και σαφής στάση και εθνική στρατηγική στα θέματα αυτά. Όσον αφορά τα Ελληνοτουρκικά. Και εκεί υπάρχει μία επανερχόμενη ρητορική με βάση την οποία η Ελλάδα θα στηριχθεί στους επονομαζόμενους συμμάχους για τις κρίσεις τις οποίες προκαλεί κάθε φορά η Τουρκία και ο Ερντογάν. Αυτό είναι μία ανιστόρητη, θα μου επιτρέψετε να σας πω, προσέγγιση και, κυρίως, είναι μία προσέγγιση που δεν συνυπολογίζει το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σε διεθνές επίπεδο δεν τηρεί ενιαία στάση, δεν έχει ενιαία πολιτική απέναντι στην Τουρκία, αλλά αντίθετα, οι επιμέρους χώρες, σκεφτείτε τη Γαλλία, σκεφτείτε τη Γερμανία, για να μην περάσω σε άλλα παραδείγματα, χαράσσουν την δική τους στρατηγική με βάση τα συμφέροντά τους. Η Ελλάδα λοιπόν, δεν μπορεί απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα να βαυκαλίζεται ότι θα τη στηρίξουν κάποιοι σύμμαχοι. Η εμπειρία δείχνει άλλα πράγματα και η εμπειρία επιβάλλει η Ελλάδα, καταρχήν ,να χαράξει σταθερή και σθεναρή εξωτερική πολιτική, να έχει συνέπεια στις πρωτοβουλίες της, θα είναι πάρα πολλοί μήνες, είναι πολύ μεγάλο το διάστημα που έχει παρέλθει, ας πούμε, από την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια στο Ιόνιο, χωρίς να έχει γίνει το ίδιο στο Αιγαίο. Εάν παραμείνει αυτή η διαφορετική κατάσταση θα έχουμε δημιουργήσει εμείς ένα προηγούμενο με βάση το οποίο το Αιγαίου είναι διαφορετικό καθεστώς. Αυτά όλα λοιπόν, είναι πρακτικές οι οποίες δεν έχουν αυτή τη στιγμή συνοχή, δεν δείχνουν να είναι στο πλαίσιο στρατηγικής και τελικά μπορεί να μας ζημιώσουν.

Γ.Β.: Να σας ευχαριστώ πολύ κυρία Κωνσταντοπούλου. Για την επιστολή είπαμε, αλλά καταχράστηκα λίγο το χρόνο σας με την ευκαιρία που σας είχαμε.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Στη διάθεσή σας, να είστε καλά.

Γ.Β.: Σας ευχαριστώ, πολύ καλό μεσημέρι.