Ο Σαμαράς και ο μικρός Νικόλας

Άρθρο της υποψήφιας βουλευτή Α΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωής Κωνσταντοπούλου στην εφημερίδα «Εποχή»

«Κάτσε κάτω, ρε Νικόλα», λέει ο μπαλαδόρος Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στον μικρό Νικόλα. Και ο Νικόλας αλλά και καμμιά δεκαριά αγόρια, κάθονται πειθήνια και ακούν, κοιτώντας στα μάτια τον Πρωθυπουργό, να τους «λέει την αλήθεια», να τους εξηγεί πως «ο πατέρας τους έχει δίκιο» και ταυτόχρονα να τους υπόσχεται…γήπεδο ολοκαίνουριο για να παίξουν μπάλα. Κανένα από τα παιδιά δεν παραπονείται που το σχολείο του δεν έχει θέρμανση, που η μητέρα του απολύθηκε, που συμμαθητές του λιποθυμούν από την πείνα, που συνομήλικοί του ή συγγενείς του ζουν χωρίς ρεύμα, που οι δάσκαλοι και καθηγητές του είναι απελπισμένοι από τις συνθήκες ζωής και εργασίας τους, που τα ξαδέρφια του στο νησί δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο γιατί δεν περνάει το λεωφορείο και που Υπουργοί κάνουν ασκήσεις επί χάρτου με θύμα την εκπαίδευσή του και τη ζωή του, φτιάχνοντας «τράπεζες θεμάτων» και καταστρέφοντας σχολεία και πανεπιστήμια, συγχωνεύοντας και καταργώντας τα, σαν να ήταν επιχειρήσεις. 

Ανάλογη η εικόνα στην άλλη εμπνευσμένη διαφήμιση, όπου ο Πρωθυπουργός εξηγεί σε μια οικογένεια την πραγματικότητα. Ο νεαρός γιος της οικογένειας πρώτα κάθεται (ώστε να μην ξεπερνάει σε ύψος τον πρωθυπουργό και να μην φαίνεται ασεβής) και μετά ρωτάει «δηλαδή εσείς τα κάνετε όλα σωστά;» και πολύ εύκολα πείθεται από τις αερολογίες και τα φληναφήματα που εισπράττει ως πρωθυπουργική απάντηση. Δεν τον ακούμε να ρωτάει γιατί οι φίλοι του μεταναστεύουν ή είναι άνεργοι. Δεν τον ακούμε καν να ρωτάει: «Και γιατί δεν με αφήνετε να ψηφίσω;», εκφράζοντας τους 100.000 18χρονους και 18χρονες που η Κυβέρνηση απέκλεισε από τις εκλογές, γιατί φοβάται την απορριπτική τους ψήφο.

Ο Πρωθυπουργός μια χαρά τα καταφέρνει στους διαλόγους- κονσέρβα και στα κακοστημένα σκετσάκια, όπου χρησιμοποιούνται ντουμπλέρ ακόμη και για να τον εμφανίσουν ως επιδέξιο χειριστή της μπάλας-τέτοια απάτη...

Η πραγματική ζωή όμως δεν έχει καμμία σχέση με αυτές τις παρωδίες. Τα νέα παιδιά και η νέα γενιά δεν είναι ούτε θα γίνουν τα πειθήνια στρατιωτάκια που ακούν και σιωπούν. Που υπακούουν και δεν αμφισβητούν. Ο μόνος διάλογος που μπορεί να κάνει η χρεωκοπημένη Κυβέρνηση. με τους νέους είναι «στα ψέματα», γιατί στην πραγματική ζωή τους συκοφαντεί και τους στέλνει ΜΑΤ, καταστολή και χημικά. Το μόνο που οραματίζεται για τις επόμενες γενιές είναι να τους εμπνεύσει φόβο και ανασφάλεια, για να ρωτούν «και εμείς, κύριε;», όπως τα έντρομα απορημένα παιδάκια των διαφημιστικών σποτ του 2012, που ρωτούσαν τον δάσκαλό τους για την Ευρωζώνη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά δικαιώνονται γιατί ούτε φοβήθηκαν, ούτε στοχοποίησαν ούτε απομόνωσαν τους νέους. Ήταν δίπλα τους στους αγώνες για την ζωή τους, για την παιδεία, για το μέλλον τους. Κι έτσι στη νεολαία βρίσκουμε έναν πολύτιμο, φυσικό σύμμαχο στον αγώνα διεκδίκησης και ανατροπής. Θέλουμε τους νέους ζωντανούς, ζωηρούς, αμφισβητίες, πρωταγωνιστές, όχι κομπάρσους κακοστημένων κι αποτυχημένων προεκλογικών σώου. Στην πραγματική ζωή, ο μικρός Νικόλας και η παρέα του γυρίζουν την πλάτη στον πρωθυπουργό και γράφουν εκείνοι τη συνέχεια της ιστορίας.