Speech at Conference of the Speakers of the European Union Parliament. The Continent of Fundamental Rights: a Europe of freedom, solidarity and security | Rome, Italy

Dear colleagues,

Reading the title of our session, “The continent of Fundamental Rights: A Europe of Freedom, Solidarity and Security”, one wonders: Is this a discussion about the past, the present or the future?

Is this a discussion about Europe as it used to be, as it is, or as it should be?  Is it a discussion about the whole of Europe or about part of it?

I consider it an honor to have been asked by our hosts to address you as a key note speaker on this subject. And I consider it my duty at this conference of the Speakers of the European Union Parliaments to speak truthfully, honestly and freely.

And to appeal to the sense of logic, justice, humanitarianism and solidarity which is bound to connect the heads of Parliaments around Europe.

Respect and protection of fundamental human rights and freedoms is an intrinsic part of the European identity.

It’s part of the European soul, stemming from the Enlightenment Era, to the French Revolution, to the Greek Revolution to the post WWII period.

Europe, the European Union, was conceived to safeguard peace and social justice. To guarantee the prosperity of its people and its societies and to affirm the equal participation of member states and the equal and prosperous coexistence of their peoples.

Europe evolved institutionally through the constant reaffirmation, enhancement and reinforcement of fundamental human rights and freedoms. However, Europe as expressed mainly by its executive banking and financial branches or sectors seems to have lost its way during the last five years.

It seems that it constantly puts the emphasis on numeric and economic estimations, which have been proven to be gross miscalculations with the single aim to increase competitiveness - a notion clearly not included among the universal principles and international values recognized by humanity and clearly well below human rights in the European values hierarchy - to the detriment of protecting human life and human dignity, as well as the most sacred, individual, political, cultural and social rights, which constitute or should constitute the core of contemporary democracies. 

It is of course useful to talk about growth, the digital Europe etc but we cannot do so while ignoring the fact that the chosen policies to address the issue of deficits and state debt and to propose measures for growth within Europe during the past five years have created nothing but misery but also a true humanitarian crisis and a grave breach of democratic procedures and parliamentary functions while at the same time violating the most fundamental democratic rights of people and citizens.

State debt, a problem which most or all European countries are facing is being used as a pretext but also as a tool for the steady retreat from basic principles of human rights protection, respect to democratic sovereignty and parliamentary procedure. This is something that concerns us all and should concern us all.
State debt is being used as an extortion mechanism, directed at Parliaments and at the people. During the last five years, my country, Greece, one of the first member states of the European Community, has been subjected to a so called bailout program, which has really been a jail time program for the Greek society.

Greece has been subjected to MoUs, “memoranda of agreements” or “adjustment programs”, as a condition for securing financing from the IMF, the European Commission and the European Central Bank.

The program consists of austerity measures that, among others, include deep public spending cuts, public sector job cuts, tax increases, privatization of public enterprises and so called structural reforms which equal the destruction of public infrastructures.

These measures have pushed the economy into recession and have grossly undermined the enjoyment of fundamental human rights.

This is not only my conclusion. This is the conclusion of the independent expert on the effects of foreign debt and other related international financial obligations of state on the full enjoyment of all human rights which was filed in 2013, after a visit to Greece.

The measures have resulted in monstruous rates of unemployment, homelessness, poverty, social exclusion and severely reduced access to public services such as education, healthcare, and justice. After five years of austerity measures, the situation goes as follows:

•    Unemployment rose from 9,7% in 2009 to 27% in 2015, with youth unemployment reaching the unprecedented rate of 60% and unemployment in young women reaching 72%. Almost 1,5 million people are unemployed in an active population of 3,5 million;
•    A suicide epidemic led to a loss of thousands of human lives out of despair;
•    One third of private sector workers or employees receive less the equal of 300 euro as a wage;
•     Almost 300,000 households live without electricity;
•    More than 500,000 children in Greece live below the poverty line;
•    44,8% of pensioners receive pensions below the poverty line and as low as 300 euro
•    Since 2009 there has been an unprecedented increase of homelessness

As for “structural reforms” we should see what they have meant:

•    Cuts to healthcare spending well below the European average;
•    Job cuts in the public health sector;
•    Closing or merger of hospitals and healthcare facilities which have undermined the access to basic healthcare for the poor and the most vulnerable;
•    Time and again we have experienced periods during which cancer patients did not have access to medicine to combat their illness;

Structural reforms also targeted schools. We‘ve had closing of schools, increased dropout rates and deprivation of important educational material as well as children fainting during class out of starvation.

All this disaster was imposed through undemocratic methods such as the insertion of 800 page laws construed in one, or two, or three articles only,  so that members of Parliament did not have the option of saying yes to some provisions and no to others.

We have had three such laws including measures that targeted fundamental human rights, and at the same time in those laws  and in others one finds an extraordinary number of provisions through which fines for tax evasion are abolished or through which responsibility for large-scale corruption and economic crime is being immunized.

It is provided for, in regulation number 472/2013: “Member states of the European Union subject to a macroeconomic adjustment program shall carry out a comprehensive audit of their public finances in order inter/alia to assess the reasons that led to the building up of excessive levels of debt, as well as to track any possible irregularity.

My contention to you, as Heads of Parliament, is that this provision does not only represent an international obligation of member states. It also represents a fundamental right of the European people and this is a right to be exercised in the name of the living but also of the next generations. Because at this point we have children born and owing as babies more than 32,000 euros.

There is a fundamental right to truth about the public debt. And the Greek Parliament, being true to this fundamental right to the Truth, to the investigation on how the public debt was created and inflated has created a Committee.

A Committee called the Debt Truth Committee, a committee which is destined to investigate the Truth about the creation and the blowing up of the public debt, the auditing of the debt and the promotion of international cooperation of the Hellenic Parliament with the European Parliament and the Parliaments of other countries and international organizations in matters of debt, in order to raise awareness and motivate the society, the international community and the international public opinion.

This Committee is established under the auspices of the Hellenic Parliament by decision of the President of the Parliament and is comprised by international experts but also of people having been active in public debt and human rights matters.

I am very honored to have with me here in the delegation of Greece, Ms. Sofia Sakorafa, an MEP who is responsible for the relationships of this Committee with other European Parliaments and the European Parliament itself, and also Dr. Eric Toussaint who is responsible for the scientific coordination of the works of this Committee.

The object of this Committee is the research, the collection and elaboration in an organized and scientific manner of all data associated with the creation and inflating of the public debt in order to define which part and which proportion of it is illegitimate, illegal or odious, or unsustainable, starting from the memoranda periods, 2010-2015, and then looking backwards.

We really count on the cooperation and the solidarity of European Parliaments, in this quest for the Truth, and in this quest for justice and social justice.

No Parliament should ever, ever be subjected again to extraordinary procedures of yes and no.

No Parliament should ever, ever be subjected again to the direct extortion experienced by Cyprus in 2013, whereby Parliament was required to vote upon certain measures with the banks closed.

This kind of procedure grossly violates democracy and gravely undermines human rights.

This kind of procedure will lead Europe away from its fundamental and founding principles and will lead Europe and the European Union to lose its soul.

As Parliamentarians and as heads of Parliaments, as the voices of the peoples of Europe who have the right to claim Europe as their own we should make sure that this never happens.

Διαβάζοντας τον τίτλο αυτή της ημερίδας «Μεταναστευτικό, προσφυγικό: τα Κοινοβούλιο στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του ανθρωπιστικού δικαίου και του διεθνούς δικαίου

Είναι μια συζήτηση για το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον;
Είναι μία συζήτηση για την Ευρώπη όπως ήταν κάποτε, όπως είναι σήμερα, ή όπως πρέπει να είναι;

Είναι μία συζήτηση που αφορά ολόκληρη την Ευρώπη ή μέρος αυτής;

Ο σεβασμός και η προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών είναι ένα εγγενές κομμάτι της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Αποτελεί κομμάτι της ευρωπαϊκής ψυχής που απορρέει από την εποχή του διαφωτισμού, την Γαλλική Επανάσταση, την Ελληνική Επανάσταση, μέχρι και την περίοδο μετά τον 2ρο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με στόχο να προασπίζει την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Να διασφαλίζει την ευημερία των πολιτών και των κοινωνιών της.

Και να επιβεβαιώνει την ισότιμη συμμετοχή των κρατών μελών της και την ίση και ευημερούσα συνύπαρξη των λαών τους.

Η Ευρώπη αναπτύχθηκε θεσμικά μέσω μίας διαρκούς επαναβεβαίωσης ενίσχυσης και ενδυνάμωσης των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Παρόλα αυτά, η Ευρώπη, όπως εκφράζεται κυρίως από τους εκτελεστικούς, τραπεζικούς και χρηματοοικονομικούς κλάδους ή τομείς της δείχνει να έχει χάσει το δρόμο της τα τελευταία πέντε χρόνια.

Φαίνεται ότι επιμένει να δίνει έμφαση σε αριθμητικές και οικονομικές εκτιμήσεις, οι οποίες αποδεικνύεται πως περιέχουν καταφανή λάθη με μοναδικό σκοπό να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, μία έννοια που εμφανώς δεν περιλαμβάνεται στις παγκόσμιες αρχές και τις διεθνείς αξίες που αναγνωρίζονται από όλη την ανθρωπότητα και βρίσκεται πολύ χαμηλότερα από τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ιεραρχία των ευρωπαϊκών αξιακών αρχών και γίνεται εις βάρος της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, καθώς και των πιο ιερών, ατομικών, πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτισμικών δικαιωμάτων που συνιστούν ή έστω θα έπρεπε να συνιστούν τον πυρήνα των σύγχρονων δημοκρατιών.

Είναι φυσικά χρήσιμο να μιλάμε για ανάπτυξη, για ψηφιακή Ευρώπη, αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε αγνοώντας το γεγονός ότι οι πολιτικές που επιλέχθηκαν για να θέσουν το θέμα των ελλειμμάτων και των εθνικών χρεών αλλά και οι προτάσεις μέτρων για την ανάπτυξη της Ευρώπης τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν προκαλέσει μόνο δυστυχία αλλά και μία πραγματική ανθρωπιστική κρίση καθώς και ένα σοβαρό ρήγμα στις δημοκρατικές διαδικασίες και στις κοινοβουλευτικές λειτουργίες, ενώ ταυτόχρονα παραβιάζουν τα πιο θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα των λαών και των πολιτών.

Τα εθνικά χρέη, ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλα ή τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, χρησιμοποιείται ως πρόφαση αλλά και ως εργαλείο για την σταθερή υπαναχώρηση από τις βασικές αρχές προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του σεβασμού της δημοκρατικής κυριαρχίας και της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.

Εθνικά χρέη χρησιμοποιούνται ως βάση ενός εκβιαστικού μηχανισμού ο οποίος στοχεύει τα κοινοβούλια και τους λαούς.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, η χώρα μας, η Ελλάδα, μία από τις πρώτες χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας υποβάλλεται σε ένα πρόγραμμα διάσωσης που στην πραγματικότητα είναι ένα πρόγραμμα φυλάκισης για την ελληνική κοινωνία.

Η Ελλάδα υπόκειται διαρκώς σε μνημόνια συνεργασίας ή προγράμματα προσαρμογής ως απαραίτητη προϋπόθεση για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.

Το πρόγραμμα αυτό αποτελείται από μέτρα λιτότητας που μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν δριμείες μειώσεις δημοσίων δαπανών, μείωση θέσεων του δημοσίου τομέα, αυξήσεις στη φορολογία, ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές.  

Αυτά τα μέτρα έχουν σπρώξει την οικονομία σε ύφεση και έχουν υπονομεύσει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό δεν είναι μόνο δικό μου συμπέρασμα, είναι το πόρισμα του Ανεξάρτητου Εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ, για τις συνέπειες που είχε το εξωτερικό χρέος και άλλες διεθνείς οικονομικές υποχρεώσεις κρατών στην πλήρη άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το οποίο συντάχθηκε το 2014, μετά την επίσκεψή του στην Ελλάδα.

Τα μέτρα έχουν οδηγήσει σε τερατώδη ποσοστά ανεργία, αύξηση του αριθμού των αστέγων, της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού και σοβαρότατης μείωσης της πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες όπως είναι η εκπαίδευση, η υγεία και η δικαιοσύνη.

•    Μετά από πέντε χρόνια λιτότητας η κατάσταση έχει ως εξής και αξίζει να την ακούσουμε.
•    Η ανεργία από 9,7% το 2009 έχει ανέλθει στο 27% το 2015
•    Η ανεργία στους νέους φτάνει στο πρωτοφανές ποσοστό του 60%
•    Η ανεργία στις νέες γυναίκες αγγίζει το 72%
•    Σχεδόν 1,5 εκ. άνθρωποι είναι άνεργοι, σε ενεργό πληθυσμό
•    3,5 εκατομμυρίων
•    Μια επιδημία αυτοκτονιών έχει οδηγήσει στην απώλεια χιλιάδων ζωών εξαιτίας της απόγνωσης
•    Το 1/3 των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα λαμβάνουν μηνιαία αμοιβή μικρότερη ή ίση των 300 ευρώ.
•    Πάνω από 300.000 νοικοκυριά ζουν χωρίς ηλεκτρικό.
•    Πάνω από 500.000 παιδιά σήμερα στην Ελλάδα διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας.
•    44,8% των συνταξιούχων λαμβάνουν συντάξεις κάτω από το όριο της φτώχειας ύψους έως 300 ευρώ.
•    Από το 2009 και μετά υπήρξε πρωτοφανής αύξηση στην απώλεια στέγης

Και πρέπει να δούμε τι σημαίνει διαρθρωτικές αλλαγές.

Σημαίνει περικοπές στις δαπάνες υγείας πολύ πιο κάτω από τον μ.ο της Ευρώπης. Περικοπές προσωπικού στον τομέα της δημόσιας υγείας. Κλείσιμο ή συγχώνευση νοσοκομείων και εγκαταστάσεων περίθαλψης, τα οποία εμποδίζουν την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγείας ιδιαίτερα για τις φτωχές και πιο ευάλωτες ομάδες πολιτών.

Κατά καιρούς υπήρξαν περίοδοι που οι καρκινοπαθείς δεν είχαν πρόσβαση σε φάρμακα για την αντιμετώπιση της ασθένειάς τους. Οι διαρθρωτικές αλλαγές επίσης στόχευσαν τα σχολεία. Έκλεισαν σχολεία, αυξήθηκε το ποσοστό παιδιών που εγκατέλειψαν το σχολείο, ενώ υπήρξε έλλειψη απαραίτητου σχολικού εξοπλισμού. Είδαμε, επίσης, παιδιά να λιποθυμούν εν ώρα μαθήματος λόγω πείνας.

Αυτή η καταστροφή επιβλήθηκε μέσω αντιδημοκρατικών πρακτικών όπως νομοσχέδια των 800 σελίδων συμπιεσμένα σε ένα, δύο ή τρία άρθρα, έτσι ώστε οι βουλευτές να μην έχουν την επιλογή να υπερψηφίσουν ορισμένες διατάξεις και να καταψηφίσουν κάποιες άλλες.
Υπήρξαν τρία τέτοια νομοσχέδια, που περιλάμβαναν μέτρα που κυρίως έβαζαν στον στόχο θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Ταυτόχρονα σε αυτά και σε άλλα νομοσχέδια βρίσκει κανείς τεράστιο αριθμό διατάξεων μέσω των οποίων καταργούνται πρόστιμα για φοροδιαφυγή και παρέχεται ασυλία για διαφθορά μεγάλης κλίμακας και οικονομικά εγκλήματα.

Στον Κανονισμό 472/2013 αναφέρεται ότι: «Τα κράτη μέλη που υπόκεινται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής διεξάγουν πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών τους, προκειμένου να εκτιμήσουν, μεταξύ άλλων, τους λόγους που οδήγησαν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα χρέους και να εντοπίσουν οποιαδήποτε πιθανή παρατυπία».

Έρχομαι λοιπόν να υποστηρίξω ενώπιών σας, εσάς τους επικεφαλής των κοινοβουλίων, ότι αυτή η διάταξη δεν αποτελεί μόνο μια διεθνή υποχρέωση των κρατών μελών αλλά αποτελεί επίσης ένα θεμελιώδες δικαίωμα των ευρωπαϊκών λαών.

Είναι ένα δικαίωμα που πρέπει να ασκηθεί στο όνομα όλων των ανθρώπων.
Αλλά και στο όνομα της νέας γενιάς.

Υπάρχουν παιδιά στην Ελλάδα που χρωστούν πάνω από 32.000 ευρώ από τη στιγμή που γεννιούνται. Υπάρχει το θεμελιώδες δικαίωμα στην Αλήθεια για το Δημόσιο Χρέος.

Η Βουλή των Ελλήνων, υπερασπιζόμενη αυτό το δικαίωμα στην αλήθεια, στην έρευνα για το πώς δημιουργήθηκε και διογκώθηκε το δημόσιο χρέος, συνέστησε μια επιτροπή.


Μία επιτροπή που ονομάζεται Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η οποία έχει σκοπό της να διερευνήσει την Αλήθεια για τη δημιουργία και τη διόγκωση του Χρέους, τον λογιστικό έλεγχο του χρέους και την προώθηση της διεθνούς συνεργασίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κοινοβούλια άλλων χωρών καθώς και τους διεθνείς οργανισμούς, σχετικά με τα ζητήματα χρέους, με στόχο να ενημερωθεί και να κινητοποιηθεί η κοινωνία, η διεθνής κοινότητα και η διεθνής κοινή γνώμη.

Αυτή η Επιτροπή συγκροτήθηκε υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων με απόφαση της προέδρου της Βουλής και στελεχώνεται από διεθνείς ειδήμονες αλλά και ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί ενεργά με ζητήματα δημοσίου χρέους και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Αντικείμενο αυτής της Επιτροπής είναι η διερεύνηση, η συλλογή και ανάλυση με οργανωμένο και επιστημονικό τρόπο όλων των δεδομένων που σχετίζονται με τη δημιουργία και τη διόγκωση του δημοσίου χρέους έτσι ώστε να προσδιορίσουμε ποιο μέρος και τι ποσοστό αυτού του χρέους είναι παράνομο, αθέμιτο, επαχθές ή μη βιώσιμο.

Θα ερευνήσουμε αρχικά την περίοδο των μνημονίων από το 2010 ως το 2015 και μετά θα προχωρήσουμε προς τα πίσω.

Υπολογίζουμε στη συνεργασία και στην αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων για την αναζήτηση αυτής της αλήθειας και για την αναζήτηση της δικαιοσύνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.



Κανένα κοινοβούλιο δεν θα πρέπει να υποβληθεί ποτέ ξανά σε ανήκουστες διαδικασίες κατάφασης ή άρνησης. Κανένα κοινοβούλιο δεν θα πρέπει να υποβληθεί ποτέ ξανά στον άμεσο εκβιασμό που υπέστη η Κύπρος το 2013, όπου ζητήθηκε από το κοινοβούλιο να ψηφιστεί σειρά μέτρων με τις τράπεζες κλειστές.

Τέτοιες διαδικασίες παραβιάζουν κατάφωρα τη δημοκρατία και υπονομεύουν σοβαρά τα ανθρώπινα δικαιώματα.  Τέτοιες διαδικασίες θα απομακρύνουν την Ευρώπη από τις θεμελιώδεις και ιδρυτικές αρχές της και θα οδηγήσουν την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση στην απώλεια της ψυχής της.

Ως μέλη και επικεφαλής των εθνικών κοινοβουλίων, ως οι φωνές των λαών της Ευρώπης που έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τη δική τους Ευρώπη, πρέπει να φροντίσουμε ώστε να μη συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο.