Γιώργος Γκόντζος: Καλημέρα, κυρίες και κύριοι, από το Δημοτικό Ραδιόφωνο της πόλης των Ιωαννίνων, είναι η εκπομπή ”Ό,τι πεις εσύ”, Γιώργος Γκόντζος στο μικρόφωνο, Λεωνίδας Βόσιος στην επιμέλεια των ήχων και ευχαριστώ πάρα πολύ την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, Πρόεδρο του κόμματος ”Πλεύση Ελευθερίας”, που είναι στο στούντιο του Ραδιοφώνου για να συζητήσουμε στα πλαίσια της ευρύτερης επίσκεψης που πραγματοποιεί στην περιοχή μας. Σε επόμενα δελτία ειδήσεων και σε εκπομπές θα δώσουμε αναλυτικά το πρόγραμμα των επισκέψεων της κυρίας Κωνσταντοπούλου.
Καλώς ήλθατε, κυρία Κωνσταντοπούλου.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλώς σας βρήκα και σας ευχαριστώ για την φιλοξενία. Είμαι άρτι αφιχθείσα οπότε…
Γιώργος Γκόντζος: Το ξέρω.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: …είναι και ωραίο το καλωσόρισμα σας.
Γιώργος Γκόντζος: Σας ευχαριστώ. Κυρία Κωνσταντοπούλου, ζούμε συγκλονιστικές στιγμές, έτσι κι αλλιώς, στην Μεταπολίτευση. Πάμε σε μια Νέα Μεταπολίτευση, τι χαρακτηριστικά θα έχει αυτή η Νέα Μεταπολίτευση; Δηλαδή ζούμε με μια φράση, με δυο λέξεις απ’ τα’ όσα άκουσα τελευταία και από τον Πρωθυπουργό…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω, ότι εκείνο που έχει σημασία δεν είναι να αναμοχλεύσουμε τους όρους, ούτε να παραστήσουμε ότι ανανεώνουμε αυτό που είναι εντελώς σάπιο και χρεοκοπημένο. Αυτό που έχει νόημα πια, είναι να πούμε ότι είμαστε ή δεν είμαστε – εμείς στην Πλεύση Ελευθερίας είμαστε – διατεθειμένοι και αποφασισμένοι να παλέψουμε για την ζωή μας, να συμμετάσχουμε σε μια πραγματική επανάσταση: ανατροπής αυτού του σάπιου κατεστημένου, ανάκτησης της ελευθερίας και της Δημοκρατίας και αποκατάστασης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών. Αυτά όλα προϋποθέτουν και δυσκολία, προϋποθέτουν και σύγκρουση, προϋποθέτουν αποφασιστικότητα, καθαρό μυαλό , ηθική και, πάνω απ΄ όλα, να ξέρει κανείς και να διακρίνει, ώστε να μπορεί να λύνει τα διλήμματά του. Λυπάμαι αυτούς που έλυσαν το δίλλημα “λαός ή εξουσία”, “Δημοκρατία ή εξουσία” αποφασίζοντας να κρατήσουν την εξουσία και να προδώσουν την ουσία. Από κει και πέρα μένει και απομένει σε εμάς να αποδείξουμε ότι γίνεται κι αλλιώς…
Γιώργος Γκόντζος: Μάλιστα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: … Η δική μου εμπειρία λέει ότι γίνεται κι αλλιώς.
Γιώργος Γκόντζος: Θα μου πείτε πώς γίνεται αλλιώς και τι έχετε στο νου σας;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας έδειξα πως γίνεται κι αλλιώς, δεν θα σας πω μόνο. Όσο διετέλεσα και βουλευτής και Πρόεδρος της Βουλής έδειξα ότι γίνεται κι αλλιώς κι έτσι μπορώ να μιλάω με την σιγουριά του ανθρώπου ο οποίος απέδειξε στην πράξη ότι μπορείς να κάνεις κι αλλιώς.
Γιώργος Γκόντζος: Κρατώ αυτό που είπατε, θα το συζητήσουμε στην συνέχεια. Λέω, όμως, το εξής: επειδή κάνατε αναφορά και στην ηθική και στο καθαρό μυαλό, ήταν μια γενική τοποθέτηση αυτή από θέση αρχών ή υπάρχει και ένας υπαινιγμός προς διάφορα πολιτικά πρόσωπα, προς πολιτικούς σχηματισμούς;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Γκόντζο, στη ζωή μου δεν μίλησα ποτέ με υπαινιγμούς ούτε με υπεκφυγές. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτήν την στιγμή μας κυβερνά ένα επιτελείο που έχει στην πραγματικότητα συμπαραταχθεί με το πάλαι ποτέ κραταιό κατεστημένο του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού. Μας κυβερνά ένα επιτελείο προθύμων προδοτών που…
Γιώργος Γκόντζος: Βαριά έκφραση. Προθύμων και προδοτών.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν είναι η πρώτη φορά που την μεταχειρίζομαι. Και ούτε νομίζω ότι είναι πια τόσο βαριά σε σχέση με την βαρύτητα αυτών που έχουν διαπραχθεί. Το ζήτημα είναι να πάμε πέραν την αποτίμησης και της εκτίμησης της κατάστασης, να περάσουμε στις πράξεις και να διεκδικήσουμε να πάψει να μας κυβερνά αυτό το κατεστημένο και, σίγουρα, να πάψει να μας διαφεντεύει το μνημονιακό καθεστώς με τους διάφορους και επιτετραμμένους εκπροσώπους του, μεταξύ των οποίων οι σημερινοί κυβερνώντες.
Γιώργος Γκόντζος: Μάλιστα. Με τόσα που λέτε μου δημιουργούνται πολλά ερωτήματα…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα τα απαντήσουμε όλα. Εγώ είμαι στη διάθεσή σας.
Γιώργος Γκόντζος: Ας πούμε αυτό που είπατε για το μνημονιακό καθεστώς, έχω μια σκέψη. Δηλαδή, θα συνεχίσετε έναν αγώνα, μάλλον θα αρχίσετε έναν αγώνα, ο οποίος θα είναι στο δίπολο Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν είναι δίπολο. Μιλάμε για μια μάχη ζωής. Ο αγώνας για την αποτίναξη του μνημονιακού ζυγού, είναι αγώνας απελευθερωτικός. Είναι αγώνας απέναντι σε μια απολυταρχία, είναι αγώνας απέναντι σε ένα καθεστώς που καταδυναστεύει τους λαούς και τον ελληνικό λαό, απ΄ τον οποίο ξεκίνησε την καταστροφή. Είναι αγώνας υπαρξιακός απέναντι σε μια τυραννία. Δεν είναι, λοιπόν, ένα δίπολο και εκείνοι που αγωνίζονται να το εμφανίσουν ως δίπολο είναι οι ίδιοι που αισθάνονται ότι μόνο με τέτοιου είδους αφαιρετικές απλουστεύσεις μπορούν να υπάρξουν στο πολιτικό στερέωμα. Ο ισχυρισμός ότι έχει τελειώσει η ανάγκη του λαού μας, η αποφασιστικότητα του λαού μας να αποτινάξει αυτό το ζυγό είναι ένας ισχυρισμός ψευδής, προπαγανδιστικός και αποπροσανατολιστικός. Εκπορεύεται, κυρίως, από το σύστημα του Μνημονίου και από το σύστημα των media που υποστυλώνει το Μνημόνιο εδώ και 6 χρόνια. Ο ελληνικός λαός, όποτε ερωτήθηκε, έδειξε την αποφασιστικότητά του να συγκρουστεί με αυτό το καθεστώς. Και αυτή η αποφασιστικότητα, που αποκρυσταλλώθηκε με τον πιο βροντερό τρόπο στο αποτέλεσμα του περσινού δημοψηφίσματος, με αυτό το 62%, το 61,3% για την ακρίβεια, μας υποχρεώνει, όχι απλώς μας εμπνέει, όχι απλώς μας διακινεί. Και θα έλεγα ότι αυτή η αποφασιστικότητα του λαού αποδεικνύει και ότι οι λαοί είναι που λένε τα μεγάλα ΟΧΙ, οι λαοί είναι που κάνουν τις μεγάλες ανατροπές, οι λαοί είναι που γράφουν την Ιστορία.
Γιώργος Γκόντζος: Κυρία Κωνσταντοπούλου έχοντας υπόψη, παρακολουθώντας τις συνεντεύξεις, το γεγονός ότι όταν σας κάνουν δύσκολες ερωτήσεις οι απαντήσεις σας είναι εξίσου δύσκολες και αιχμηρές, θα τολμήσω την ερώτηση. Εσείς είστε ένας ευφυής άνθρωπος, αυτό το ομολογούν όλοι, ακόμη και οι φανατικοί εχθροί σας, πώς δεν καταλάβατε τόσο διάστημα πού το πήγαινε η Κυβέρνηση και ο κύριος Τσίπρας; Δηλαδή, να είναι ένας πολίτης ή, εν πάση περιπτώσει, ένα κατώτερο στέλεχος και να μη ξέρει τα ντεσού μερικών υποθέσεων να πω ότι εντάξει…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτό ξέρετε, θα μου επιτρέψετε να το πω αντίστροφα και απευθυνόμενη στο αίσθημα των πολιτών. Αν εγώ δεν κατάφερα μια ώρα αρχύτερα να αποκωδικοποιήσω τις ενδείξεις είναι απολύτως κατανοητό το ότι δεν το κατάφεραν οι πολίτες και, συνεπώς, πρέπει να πάψει αυτό το αίσθημα ενοχής που, πολύ επισταμένως, κάποιοι θέλουν να καλλιεργήσουν στο λαό, ότι, περίπου, φέρει την ευθύνη της εξαπάτησής του. Δεν είναι έτσι, έγινε ένα.., το ΄χω πει κι άλλες φορές, έγινε ένα αριστοτεχνικό παιχνίδι εξαπάτησης, διότι ναι μεν υπήρχαν κάποιες ενδείξεις ανησυχητικές ή αφυπνιστικές, από την άλλη χτίζονταν, πολύ επισταμένως και επιμελώς, οι αντενδείξεις. Κορυφαίο στοιχείο αυτού του παιχνιδιού που εκπονήθηκε, ακριβώς για να εξαπατηθεί το δυναμικό κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που στήριζε αυτήν την Κυβέρνηση, κορυφαίο τέτοιο σημείο ήταν η πρόταση του κύριου Αλέξη Τσίπρα για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Διότι, ανεξαρτήτως του ότι το δημοψήφισμα καθεαυτό, όχι απλώς αποτελεί ένα ιστορικό κεκτημένο ολκής και ένα όπλο μας που δε πρέπει να το αφήσουμε επ’ ουδενί, είναι ξεκάθαρο ότι ο Αλέξης Τσίπρας σκέφτηκε να ζητήσει τη προκήρυξή του πιστεύοντας ότι θα επικρατούσε το “ναι”, και ότι πίσω από αυτό το “ναι” θα κρυβόταν. Θα κρυβόταν έναντι ποίων; Έναντι και ημών, ημών των ανθρώπων που τον στηρίζαμε και που του λέγαμε μέχρι τελευταία στιγμή ότι “είμαστε δίπλα σου για όλα τα δύσκολα”. Γιατί εγώ έτσι έχω μάθει ότι είναι οι αγώνες, είσαι δίπλα στα δύσκολα και στα δύσκολα δεν αδειάζεις τους συμπαραστάτες σου για να χαϊδεύεσαι και να χαριεντίζεσαι με τον αντίπαλο, με τον δυνάστη σου. Θεωρώ τις εικόνες του Αλέξη Τσίπρα που έχουμε δει από τον Ιούλιο και μετά, με την κυρία Μέρκελ να του πιάνει τα μάγουλα, με τον Γιουνκέρ να τον χτυπάει στην πλάτη, με τον κύριο Ρέντζι να του κρατάει τη γραβάτα και να ξεκαρδίζονται όλοι μαζί την ώρα που ο λαός υποφέρει, τις πιο ντροπιαστικές…
Γιώργος Γκόντζος: Δε θα λέγατε ότι αυτά είναι στα πλαίσια ας πούμε αβροφροσύνης ή δημόσιων σχέσεων; Δηλαδή μπορεί να κρίνει κάποιος την πολιτική από μια τέτοια χειρονομία;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Απολύτως. Σας προσκαλώ να βρείτε οποιαδήποτε τέτοια εικόνα ή να φανταστείτε μια εικόνα του Τσώρτσιλ να χαριεντίζεται με τον Χίτλερ. Δεν μπορείτε να την βρείτε. Και, αντιστοίχως, σας λέω ότι εκείνοι, οι οποίοι νομίζουν ότι η πολιτική είναι δημόσιες σχέσεις ή οικογενειακή υπόθεση, είναι ακριβώς εκείνοι που δεν νομιμοποιούνται να λένε ότι εκπροσωπούν τους πολίτες.
Γιώργος Γκόντζος: Κυρία Κωνσταντοπούλου, συνδέσατε το όνομά σας και την πολιτική σας παρουσία, εκτός των άλλων, και με το ζήτημα του χρέους, έτσι; Το κάνατε σημαία, και το λέω με την καλή έννοια της λέξης σημαία.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν υπάρχει κακή.
Γιώργος Γκόντζος: Αν κάποιος χρησιμοποιήσει μία πολιτική ορολογία ή ένα ζήτημα, απλώς για υπεκφυγή, μπορεί να είναι κακή η λέξη και η σημασία αυτής της λέξης.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εγώ έχω μάθει, κύριε Γκόντζο, την σημαία να την κρατάω ψηλά.
Γιώργος Γκόντζος: Μάλιστα. Να ρωτήσω, λοιπόν, το εξής. Είναι νομικό ζήτημα, είναι πολιτικό ή είναι και ζήτημα που πρέπει να το αποφασίσει ή, εν πάσει περιπτώσει, να το πάρει στα χέρια του ο λαός; Το λέω αυτό με την έννοια, για να κάνω και μια τοποθέτηση, για το πώς σκέφτεστε εσείς, ως Πλεύση Ελευθερίας, να κινηθείτε μέσα στην κοινωνία. Γιατί, εντάξει, εσείς είστε ευφυής άνθρωπος, καλή πολιτικός. Φτάνουν αυτά σήμερα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες; Και κάνω και το προκλητικό ερώτημα. Μήπως, τελικά έχουμε έναν ακόμη ‘’σωτήρα’’ για την χώρα μας, αυτή τη φορά στο πρόσωπο μιας ικανής πολιτικού, της κυρίας Κωνσταντοπούλου;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας έλεγα ότι πρέπει να αναπλαισιώσουμε λίγο τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Και νομίζω ότι, επειδή μιλάμε σε πολίτες τραυματισμένους από την δοκιμασία της τελευταίας εμπειρίας, μιας τόσο δύσκολης και τόσο σκληρής προδοσίας, δεν νομίζω ότι έχει νόημα να μιλάμε σε επίπεδο ‘’σωτήρων’’ ή σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Επειδή, ακριβώς, τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά προσωπικά, και αυτό διαποτίζει και τη συνολική θέση και θεώρηση της Πλεύσης Ελευθερίας, καθόλου δεν λέμε ότι έχουμε την ιδέα ότι θα αναλάβουμε να διασώσουμε. Αντίθετα, λέμε ξεκάθαρα, και εγώ το λέω πολύ ευκρινώς, νομίζω, ότι θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου, ό,τι περνάει από το χέρι μου, θα γυρίσω τον κόσμο ανάποδα, προκειμένου να απελευθερωθούμε, αλλά την ίδια ώρα λέω ότι για αυτήν την υπόθεση προϋποτίθεται ένα πολύ αποφασισμένο κίνημα κοινωνικό, μία πολύ αποφασισμένη πρωτοβουλία, συνεπής και επίμονη, από πλευράς των πολιτών, με πρώτους στην γραμμή τους νέους, που είναι και οι πιο αδικημένοι από αυτήν την ιστορία.
Για το χρέος που με ρωτάτε: Το αίτημα για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους και το αίτημα για την διαγραφή του χρέους δεν ξεκίνησε από τους Θεσμούς. Ξεκίνησε από τους πολίτες. Ήταν το υπ’ αριθμόν 1 αίτημα του κινήματος των πλατειών και των Αγανακτισμένων. Σας θυμίζω το σύνθημα ‘’Δεν Χρωστάμε – Δεν Πουλάμε – Δεν Πληρώνουμε’’, που αποκρυσταλλώνει κάτι πολύ περιεκτικό και σοφό, που είναι ότι δεν μπορεί να καλείται ο λαός να πληρώνει χρέη, που δεν δημιούργησε και δεν δημιουργήθηκαν επ’ ωφελεία του. Δεν μπορεί να καλείται η χώρα και ο λαός να ξεπουλήσουν την περιουσία και την κληρονομιά τους, για την αποπληρωμή αυτού του χρέους. Και δεν μπορεί να πληρώνουμε, όταν αποδεικνύεται ακριβώς, ότι το χρέος αυτό δεν συνδέεται με δαπάνες που έγιναν για την κοινωνία, για τον λαό, για το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον. Από τα κινήματα, λοιπόν, από το κίνημα ξεκίνησε το αίτημα και είναι ένα πάρα πολύ λαμπρό σημείο στην ιστορία των κινημάτων. Υπήρξαμε πολλοί, που υιοθετήσαμε αυτό το κοινωνικό και κινηματικό αίτημα, ως πολιτική δέσμευση, και, προσωπικά, όταν έγινα Πρόεδρος της Βουλής, δεν είχα καμμία αμφιβολία ή καμμία δεύτερη σκέψη για το ότι το κοινωνικό αίτημα, το οποίο ανελήφθη ως πολιτική δέσμευση, έπρεπε να μετασχηματιστεί σε θεσμική υποχρέωση και σε θεσμική πρωτοβουλία. Και γι’ αυτό έκανα αυτό ακριβώς που είχα πει: Κάναμε λογιστικό έλεγχο του χρέους, για να ενδυναμώσουμε το αίτημα, εξάλλου στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους συμμετείχαν και πάρα πολλοί άνθρωποι που συμμετείχαν στο κίνημα των πλατειών και στο κίνημα Λογιστικού Ελέγχου που είχε δημιουργηθεί το 2011, άλλωτε οι 2 άνθρωποι που προσκάλεσα πρώτους για να αναλάβουν μερίδιο ευθύνης σε αυτή την πολύ μεγάλη υπόθεση ήταν η Σοφία Σακοράφα που είχε εξ αρχής συμπαραταχθεί στην ΕΛΕ και ο Éric Toussaint που επίσης είναι μία εμβληματική προσωπικότητα της υπόθεσης του λογιστικού ελέγχου και της διαγραφής των παράνομων χρεών. Αυτή τη στιγμή είναι και το έχω πει σε πάρα πολλές ομιλίες μου σε όλη την Ευρώπη, σε Πανεπιστήμια, στο Columbia, στο LSE, σε πρωτεύουσες, σε εργασιακούς χώρους, σε κινηματικές δράσεις και σε διεθνείς πρωτοβουλίες, είναι η ώρα το αίτημα αυτό και η υπόθεση αυτή να ξανά-αναληφθεί από τους πολίτες, από το κίνημα, από τα κινήματα από την κοινωνία και γι’ αυτό το λόγο η Επιτροπή η οποία υπέστη δίωξη από πλευράς του νέου Προέδρου της Βουλής και της Κυβέρνησης άλλαξαν τα κλειδιά των γραφείων, κατασχέθηκαν τα πορίσματά της, κηρύχθηκε το πέρας των εργασιών της χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο λογιστικός έλεγχος μόνο συλλήψεις δεν έγιναν για την Επιτροπή… Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, η Επιτροπή μετασχηματίζεται σε Σωματείο και καλεί τους πολίτες να αναλάβουν το μερίδιο αυτής της υπόθεσης. Την ίδια ώρα η Πλεύση Ελευθερίας λέει καθαρά ότι υπόθεση της άρνησης αποπληρωμής ενός παράνομου χρέους δεν είναι μόνο υποχρέωση μιας Κυβέρνησης, είναι και κυριαρχικό δικαίωμα του λαού και αυτή τη στιγμή είναι ώρα να περάσουμε στην άσκηση αυτού του δικαιώματος, μέσω της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής, στην άρνηση, δηλαδή, αποπληρωμής αυτού του χρέους μέσω της πολιτικής και κοινωνικής ανυπακοής.
Γιώργος Γκόντζος: Κυρία Κωνσταντοπούλου, αν ήσασταν στη Βουλή συνοπτικά θέλω τις απαντήσεις, τί θα ψηφίζατε και ποιά θα ήταν επιγραμματικά η τοποθέτησή σας για την Συνταγματική αναθεώρηση, για την απλή αναλογική και για το θέμα των εξεταστικών επιτροπών;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μάλλον πρέπει να με ρωτήσετε για ένα-ένα ή να σας απαντήσω για ένα-ένα.
Γιώργος Γκόντζος: Ναι.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σε σχέση με τον εκλογικό νόμο θα σας πω ότι θα πρέπει με πολύ καθαρό τρόπο να ειπωθεί ότι δεν μιλάμε για ένα νόμο απλής αναλογικής. Και είναι μεγάλη “επιτυχία” της Κυβέρνησης το ότι έχει καταφέρει όλοι να αναφέρονται σε αυτό τον εκλογικό νόμο ως δήθεν απλή αναλογική. Καθόλου δεν είναι απλή αναλογική. Ένα εκλογομαγείρεμα είναι, προκειμένου ο κύριος Τσίπρας να μπορέσει να παίξει παιχνίδι στις επόμενες 2 εκλογικές αναμετρήσεις. Σε σχέση με την πρόταση Συνταγματικής Αναθεώρησης, το είπα ρητά και θα το ξαναπώ όσες φορές χρειαστεί, εκείνοι που καταλύουν το Σύνταγμα, δεν έχουν δικαίωμα να τολμούν να μιλούν περί Συνταγματικής αναθεώρησης.
Το δε περιεχόμενο των προτάσεων του Πρωθυπουργού, όπως αναπτύχθηκαν χθες, είναι προκλητικό και προσβλητικό για την νοημοσύνη μας. Αυτοί που ξεπουλούν ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, μιλούν για προστασία δημοσίων αγαθών. Αυτοί που έχουν παραδώσει τα κλειδιά της χώρας και του Κοινοβουλίου και έκαναν το ΟΧΙ του λαού, υποτελές δικό τους ΝΑΙ, λένε για κύρωση με δημοψηφίσματα των Διεθνών συνθηκών. Εκείνοι οι οποίοι έχουν παραβιάσει ότι υπάρχει και δεν υπάρχει σε επίπεδο Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και θέλουν να την υποκαταστήσουν ,λαμβάνοντας μέρος σε μια υπόθεση ουσιαστικά συγκρούσεις μαφιών, οι ίδιοι μιλούν για γνωμοδοτικά όργανα σε σχέση με τη συνταγματικότητα συγκεκριμένων νόμων και, συνολικότερα, θα σας έλεγα μιλούν για μορφώματα που παραπέμπουν σε άλλου είδους εποχές.
Μη ξεχνάμε, ότι Συνταγματικά Δικαστήρια, είχαν, κυρίως, οι Χούντες. Και τέτοιου είδους συμβουλευτικά όργανα, έχουν κατεξοχήν οι χούντες. Όσον αφορά τις προτάσεις για την εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας, αυτό το οποίο ξεκάθαρα προκύπτει είναι ότι θέλει να στερήσει ο κ. Τσίπρας από το λαό την παρέμβαση και να στερήσει και το δημοκρατικό δικαίωμα σε οποιονδήποτε δεν προτείνεται από τα κόμματα εξουσίας να διεκδικήσει την ψήφο του λαού. Αυτό είναι πρωτοφανές ως αντίληψη. Εξίσου, πρωτοφανές είναι να προσπαθεί να ακροβατήσει και να ισορροπήσει στο ζήτημα του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, ενός ζητήματος που αποτελεί κατεξοχήν ζήτημα σεβασμού στα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες και καθόλου δεν πρέπει να γίνεται αντιληπτό ως ζήτημα που προσβάλλει το θρησκευτικό αίσθημα των ανθρώπων που έχουν αδιαπραγμάτευτο και αναφαίρετο δικαίωμα να πιστεύουν, όπως και των ανθρώπων, που έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να μην πιστεύουν. Από κει και πέρα, σε σχέση με όλες αυτές τις πρωτοβουλίες από πλευράς Κυβέρνησης, θα σας έλεγα ότι είναι ξεκάθαρο ότι κινούνται στο πεδίο του αποπροσανατολισμού και του αντιπερισπασμού: να αγοράσει πολιτικό χρόνο καταναλώνοντας τη δημοσιογραφική προβολή σε αυτά τα θέματα που είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει καν πολιτική βούληση ανάδειξής τους σε μείζονες θεσμικές τομές.
Από την άλλη πλευρά, σε σχέση με την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για την συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής, εγώ θα σας έλεγα ότι δεν υπάρχει διερεύνηση στην οποία θα έλεγα όχι. Για τα πάντα να χυθεί άπλετο φως. Και είναι πραγματικά, τί να πω…, από λυπηρό έως άξιο πολύ μεγάλης περιφρόνησης το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας ως Πρωθυπουργός δεν είχε το σθένος καν να τοποθετηθεί στη Βουλή λέγοντας «αποδεκτή η πρόταση». Γιατί να υπάρχουν θέματα που δεν διερευνώνται και, ταυτόχρονα, να κρύβεται ένα κορυφαίο γεγονός, που είναι η Εξεταστική Επιτροπή για τα Μνημόνια, που συγκροτήθηκε πέρσι, επί θητείας μου, και θα διερευνούσε τις ευθύνες για την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς των Μνημονίων, διαλύθηκε με τη διάλυση της Βουλής, και δεν επανασυγκροτήθηκε. Διεκδικεί, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας από τη μία πλευρά τη δική του ασυλία και ευνοϊκή μεταχείριση, όπως είχαν διεκδικήσει οι προηγούμενοι, και κάνει και ένα παιχνίδι ανταλλαγμάτων: δεν επανασυγκροτεί την Επιτροπή εκείνη, δεν συγκροτείται νέα επιτροπή, δεν έχει υποβληθεί μέχρι σήμερα καμμία πρόταση συγκρότησης επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης και θα εκπνεύσει η προθεσμία σε σχέση με την Κυβέρνηση Σαμαρά, ενώ ήταν ων ουκ έστιν αριθμός τα σκάνδαλα της Κυβέρνησης Σαμαρά με αξιόποινη υφή, πράγμα που σημαίνει τί; Ότι στην ουσία λειτουργεί ως το χέρι που νίβει τον κύριο Μητσοτάκη.
Γιώργος Γκόντζος: Υπάρχουν και άλλα ζητήματα, ένα ήθελα να θέσω κλείνοντας τη συζήτηση: έχουμε ένα σκηνικό το τελευταίο διάστημα που δεν αφορά μόνο την οικονομία, αφορά αυτό που λέμε ίσως ολόκληρη τη χώρα ή περιοχές της χώρας, μιλώ για το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης των αεροδρομίων και για άλλα ζητήματα που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις σε κρίσιμους τομείς. Θα ήθελα το σχόλιό σας και τί προτίθεστε εσείς να κάνετε ως Πλεύση Ελευθερίας γι’ αυτό το ζήτημα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Πλεύση Ελευθερίας θα υπερασπισθεί τη δημόσια περιουσία και τα δημόσια αγαθά που αυτή τη στιγμή δεν “ιδιωτικοποιούνται” απλώς: ξεπουλιούνται ή και χαρίζονται. Και το κάνουμε σε δυο επίπεδα: το κάνουμε και στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής δράσης του κόμματος και του κινήματος, αλλά το κάνουμε και σε ένα επίπεδο κινηματικό, με την πρωτοβουλία «ΟΧΙ στα ΝΑΙ τους» που πήραμε, η οποία δεν θέλει να είναι στενά κομματική αλλά, αντίθετα, απευθύνεται σε όλες τις κοινωνικές και κινηματικές δυνάμεις που θέλουν να αντισταθούν συνολικά στην μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Μέσα σε αυτήν την αντίσταση, στη μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ είναι και το ΟΧΙ στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Σήμερα, η Επιτροπή Αγώνα για το Ελληνικό, που είναι μια πρωτοβουλία κινηματική, προχώρησε σε μία δράση διεκδίκησης, έκανε κατάληψη στα γραφεία της “Ελληνικό ΑΕ” και καλεί σε συνέντευξη τύπου. Εμείς στηρίζουμε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες και αυτήν την ενεργό διεκδίκηση, θα στηρίξουμε αυτή την διεκδίκηση της δημόσιας περιουσίας με όλα τα μέσα, εννοώ και τα νομικά. Το κυρίαρχο, όμως, που θέλω να πω και να υπογραμμίσω είναι, πρώτον, ότι ο κύριος Πιτσιόρλας, με βάση τη συνεδρίαση διορισμού του, δεν νομιμοποιείται ως Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ να προβεί σε καμμία από τις εκποιήσεις στις οποίες προβαίνει. Διορίστηκε τότε για δυο μήνες…
Γιώργος Γκόντζος: Έχει μια κόντρα με τον κύριο Σκουρλέτη βλέπω, έτσι;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν νομίζω ότι έχουνε κόντρα, όχι, όχι. Αυτά είναι θεατρινισμοί για να καταναλώνεται το δημόσιο ενδιαφέρον. Η αρμοδιότητά του, λοιπόν, τότε ορίσθηκε μόνο για ένα δίμηνο και μόνο για την υπόθεση του Ιπποδρόμου, του ΟΔΙΕ. Το δεύτερο το οποίο θέλω να πω ρητά, το έχω πει πάρα πολλές φορές στη Βουλή, είναι ότι αυτό το σκάνδαλο, αυτό το διαρκές σκάνδαλο ξεπουλήματος και, μάλιστα, της εξοικονόμησης ενός μόνο ενδιαφερομένου για κάθε περιουσιακό στοιχείο του δημοσίου, είναι χαρακτηριστικό ότι στον κύριο Λάτση έχει επιλεγεί να δοθεί το Ελληνικό εδώ και χρόνια, έχει καταγγελθεί αυτό ξανά και ξανά από εκείνους που σήμερα το χαρίζουν μετά βαΐων και κλάδων. Για αυτήν την διαδικασία, λοιπόν, υπάρχουν ανοιχτές και δικαστικές και εισαγγελικές έρευνες δεν μπορεί κανένας λεγόμενος επενδυτής να προφασισθεί ότι είναι καλόπιστος. Γνωρίζουν όλοι ότι μιλούμε για μία αντισυνταγματική διαδικασία, παράνομη και επιζήμια για το Ελληνικό Δημόσιο και αυτό συνιστά αυτοτελώς, όχι μόνο λόγο ακύρωσης αυτών των δικαιοπραξιών, αλλά και λόγο αναζήτησης όχι μόνο ευθυνών αλλά και αναζήτησης αποζημίωσης από το Ελληνικό Δημόσιο, εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου, από μία Κυβέρνηση, βέβαια, η οποία θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Γιώργος Γκόντζος: Μάλιστα! Κυρία Κωνσταντοπούλου, σας ευχαριστώ για τη συζήτηση. Καλώς ήρθατε στην περιοχή μας και στο σταθμό μας και καλή συνέχεια.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ κι εγώ θερμά. Θα έχουμε, νομίζω, μία πολύ ωραία επίσκεψη, είναι σύντομη και ο σκοπός είναι η επαφή με τους πολίτες καταρχήν και θα πάμε μέσα στο πλαίσιο αυτό και σε συλλογικότητες και σε συνεταιρισμούς, θα πάμε και στην Κόνιτσα το βράδυ που έχει πανηγύρι… Θα είμαστε κοντά στους πολίτες. Θα υλοποιήσουμε αυτό που αποτελεί δέσμευση της Πλεύσης Ελευθερίας, ότι θα βρεθούμε στην τελευταία και στην πρώτη και στην κάθε γωνιά αυτής της πατρίδας και στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν άνθρωποι, Έλληνες, της ομογένειας, της διασποράς, που αγωνιούν και που θέλουν να αγωνισθούν.
Γιώργος Γκόντζος: Ευχαριστώ πάρα πολύ, κυρία Κωνσταντοπούλου.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ κι εγώ θερμά.
