Speech at Fourth World Conference of Speakers of Parliament - IPU | New York

Ladies and gentlemen,
Speakers of the world's Parliaments,

At this occasion of the 70th anniversary of the UN,
Also marking 70 years from the end of World War II,

At this 4th World Conference of the Inter-Parliamentary Union, on placing democracy at the service of peace, sustainable development and building the world that people want, I stand before you and among you, as President of the recently dissolved Hellenic Parliament to address you with a call for solidarity to the Greek people and to Greece: The place where democracy was born and where it is now being bluntly attacked and violated.

Greece and its people have been victimized during the last five years by policies purported to provide a sustainable solution to the country's over-indebtment and a way out of the economic crisis.

These policies, contained in agreements called "Memoranda of Understanding" and concluded by the Greek governments and a trio of international institutions (namely the IMF, the EC and the ECB) known as the TROIKA and acting as Greece’s creditors, have resulted to severe violations of human rights, especially social rights, fundamental freedoms and the very rule of law.

What has been presented as “bail-out” loan agreements has resulted to misery, unemployment at unprecedented rates (72% among young women and 60% among young men), hundreds of thousands of young people emigrating, an explosion of suicides, the marginalization of the young, the old, the weak, the poor, the immigrants the refugees, half of the country’s children living under the poverty line, a situation amounting to a humanitarian crisis and documented in the UN Independent Experts’ on Debt and Human Rights reports and public statements, as well as in a series of international court decisions and findings.

On the 25th of January 2015, only seven months ago, the Greek people through general elections gave a clear and unequivocal mandate to government and to parliament to do away with these homicidal policies. Negotiations started.

A special Committee of the Parliament was formed, called the Truth Committee on Public Debt, to conduct an audit and a legal assessment of the debt it issued a preliminary report last June.

The report found that the state’s sovereign debt is illegal, illegitimate, odious and unsustainable. It found that the sovereign debt has been concluded through procedures which grossly violate constitutional law, parliamentary procedure and fundamental human rights and freedoms guaranteed under international law, thereby justifying the denunciation of the debt. It found that creditors had been acting in bad faith, knowingly burdening the country with unsustainable loans to save French, German and Greek private banks.

Despite these findings, Greece’s creditors insisted that the people’s mandate be neglected.

On June 25th, a 48 hour ultimatum was addressed to the Greek government asking it to accept, contrary to popular mandate, a series of measures dismantling labour law, abolishing social security guarantees and legal protection for over-indebted citizens, while at the same time requiring the sell-out of the most precious public assets and public enterprises, but also major ports, airports and public infrastructure.

All to be sold or given away to repay an unsustainable and odious debt.

The Hellenic Parliament, accepted the Government’s proposal to hold a referendum on the ultimatum, and the Greek people, through a large majority of 62%, rejected the measures.

During the referendum week, international and foreign government officials tried to influence the referendum outcome through statements terrorizing the people.

The referendum was held with the banks closed and capital controls imposed as a result for the ECB’s refusal to provide liquidity after the proclamation of the referendum.

And yet, democracy prevailed. The people pronounced themselves clearly and said a 62% NO to those homicidal measures.

What followed is a nightmare for every democratic conscience and a disgrace.

The creditors refused to consider the referendum outcome. They insisted, under the threat of provoking a bank-failure and a humanitarian disaster, that measures harsher than those rejected be adopted.

The government was forced to accept that Parliament legislates on pre-formulated texts of hundreds of pages with no deliberation and at pre-fixed dates with an emergency procedure and with the banks still closed. This extortion was baptized “prerequisites” for an agreement and Parliament was called to abolish laws it had only voted during the previous 4 months and to refrain from any legislative initiative without prior approval by the creditors.

An over 100 page law construed in 1 article was passed on July 15th in less than 24 hours. A 1000 page law construed in 3 articles was passed on July 22nd in less than 24 hours. An almost 400 page law was passed on August 14, in 24 hours.

Parliament legislated 3 times under duress and coercion.

And after this was done, attesting that a large part of the deputies of the major governing party, including the Parliament’s President, refused to vote such legislation, Parliament was inadvertedly dissolved to ensure a “more stable majority” to implement what the people have rejected.

Ladies and gentlemen,

Sovereign debt is being used against the Greek population and the Hellenic Parliament to reduce Democracy. But Democracy is an ultimate value.

And Parliaments cannot be reduced to simple stamps approving dictated norms, rejected by the people and construed to destroy societies and the next generations.

I call upon you as Parliamentarians of the world to support the claim for democracy and parliamentary sovereignty against debt-coercion.

And to support the initiatives of the UN General Assembly and the Ad Hoc Committee on Sovereign debt as well as the initiatives of the UN Independent Experts on debt and human rights.

Do not allow for democracy to be annihilated at the place where it was born.
Do not allow that any other Parliament be coerced to vote against the people’s will and against its’ deputies mandate.
Do not allow that human rights, human lives, human dignity and the most valuable UN principles be crushed to serve the banking system.

The world that people want cannot be built without the world’s people. 

Κυρίες και Κύριοι,
Πρόεδροι των Κοινοβουλίων του κόσμου,

Με την ευκαιρία της 70ης επετείου από την ίδρυση του ΟΗΕ, που συμπίπτει με την 70η επέτειο από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,

Στο πλαίσιο αυτής της 4ης Παγκόσμιας Διάσκεψης Προέδρων Κοινοβουλίων της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης (IPU), με θέμα την τοποθέτηση της Δημοκρατίας στην υπηρεσία της ειρήνης, της βιώσιμης ανάπτυξης και της οικοδόμηση του κόσμου που θέλουν οι άνθρωποι και οι λαοί, στέκομαι ενώπιον σας και ανάμεσά σας, ως Πρόεδρος της προσφάτως διαλυθείσας Βουλής των Ελλήνων για να σας απευθύνω έκκληση αλληλεγγύης προς τον Ελληνικό λαό και την Ελλάδα, τη χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία και όπου σήμερα υφίσταται επίθεση και καταλύεται.  

Η Ελλάδα και ο λαός της, θυματοποιήθηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια από πολιτικές που είχαν δήθεν στόχο να δώσουν μια βιώσιμη λύση για την υπερχρέωση της χώρας και διέξοδο από την οικονομική κρίση.

Οι πολιτικές αυτές που περιλαμβάνονται σε συμφωνίες που ονομάζονται «Μνημόνια Κατανόησης» και συνήφθησαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις και τρεις διεθνείς αρχές (το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) γνωστές ως η «Τρόικα» που λειτουργούν ως πιστωτές της Ελλάδας- κατέληξαν σε βαριές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως των κοινωνικών δικαιωμάτων, των θεμελιωδών ελευθεριών και καθεαυτού του κράτους δικαίου.

Αυτά που παρουσιάστηκαν ως δανειακές συμβάσεις “διάσωσης” είχαν ως αποτέλεσμα τη δυστυχία, την εκτίναξη της ανεργίας σε ποσοστά ρεκόρ (72% στις νέες γυναίκες και 60% στους νέους άνδρες), οδήγησαν στη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων, σε έκρηξη των αυτοκτονιών, στην περιθωριοποίηση των νέων, των ηλικιωμένων, των αδυνάμων, των φτωχών, των μεταναστών, των προσφύγων, με τα μισά παιδιά της χώρας να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, που τεκμηριώνεται στις εκθέσεις και τις δημόσιες δηλώσεις των Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τις συνέπειες του δημοσίου χρέους στα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και σε μια σειρά διεθνών δικαστικών αποφάσεων και πορισμάτων.

Στις 25 Ιανουαρίου 2015, μόλις πριν από επτά μήνες,  ο Ελληνικός λαός, μέσω εθνικών εκλογών έδωσε μια ξεκάθαρη και απερίφραστη εντολή στην Κυβέρνηση και την Βουλή, να καταργήσουν αυτές τις κοινωνιοκτόνες πολιτικές. Άρχισαν οι διαπραγματεύσεις.

Συγκροτήθηκε Ειδική Επιτροπή του Κοινοβουλίου, η  «Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους», για να διενεργήσει λογιστικό και νομικό έλεγχο του χρέους. Η Επιτροπή εξέδωσε το Προκαταρκτικό της Πόρισμα τον περασμένο Ιούνιο. Το Προκαταρκτικό Πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι παράνομο, αθέμιτο, απεχθές, επονείδιστο και μη βιώσιμο. Ότι δημιουργήθηκε και μέσα από διαδικασίες που παραβίασαν κατάφωρα το συνταγματικό δίκαιο, τους κοινοβουλευτικούς κανόνες και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες κατοχυρωμένες από το διεθνές δίκαιο, νομιμοποιώντας έτσι την αποκήρυξή του.

Ότι οι πιστωτές ενεργούσαν κακόπιστα, διότι εν γνώσει τους επιβάρυναν τη χώρα με ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο, με στόχο τη διάσωση των γερμανικών, των γαλλικών και των ελληνικών ιδιωτικών τραπεζών.

Παρά τα συγκεκριμένα ευρήματα, οι δανειστές της Ελλάδας επέμειναν να αγνοηθεί η εντολή του Ελληνικού λαού. Στις 25 Ιουνίου, απηύθυναν 48ωρο τελεσίγραφο στην Ελληνική Κυβέρνηση, ζητώντας της να δεχθεί αντίθετα με τη λαϊκή εντολή, μία σειρά μέτρων που αποδομούν το εργατικό δίκαιο, καταργούν τις εγγυήσεις κοινωνικής ασφάλισης και τη νομική προστασία των υπερχρεωμένων πολιτών, ενώ ταυτόχρονα απαιτούν το ξεπούλημα των πιο πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, δημόσιων επιχειρήσεων και δημοσίων υποδομών. Όλα να πουληθούν ή να χαριστούν προκειμένου να αποπληρωθεί ένα χρέος μη βιώσιμο και απεχθές.

Η Ελληνική Βουλή αποδέχθηκε την πρόταση της Ελληνικής Κυβέρνησης να διενεργηθεί δημοψήφισμα για το τελεσίγραφο και ο Ελληνικός λαός με μεγάλη πλειοψηφία 62%, απέρριψε τα μέτρα.

Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος, διεθνείς και ξένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι προσπάθησαν να επηρεάσουν την έκβαση του αποτελέσματος μέσω δηλώσεων που τρομοκρατούσαν το λαό.

Το δημοψήφισμα διενεργήθηκε με κλειστές τράπεζες και περιορισμούς κεφαλαίων, ως αποτέλεσμα της άρνησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να παράσχει ρευστότητα μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος.

Και όμως, υπερίσχυσε η δημοκρατία.

Ο Ελληνικός λαός μίλησε ξεκάθαρα και το 62%  ψήφισε ΟΧΙ στα κοινωνιοκτόνα μέτρα.

Αυτά που ακολούθησαν αποτελούν εφιάλτη για κάθε δημοκρατική συνείδηση και όνειδος.

Οι δανειστές αρνήθηκαν να λάβουν υπόψιν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Επέμειναν στην υιοθέτηση μέτρων ακόμη σκληρότερων από αυτά που απορρίφθηκαν, υπό την απειλή πρόκλησης τραπεζικής κατάρρευσης και ανθρωπιστικής καταστροφής.

Η Κυβέρνηση εξαναγκάσθηκε να αποδεχθεί ότι το Κοινοβούλιο  θα νομοθετεί επί προσυμφωνημένων κειμένων εκατοντάδων σελίδων χωρίς διαβούλευση, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και με τις τράπεζες να παραμένουν ακόμα κλειστές.

Αυτός ο εκβιασμός βαφτίστηκε «προαπαιτούμενα συμφωνίας» και το Κοινοβούλιο κλήθηκε να καταργήσει νόμους που είχε ψηφίσει κατά τη διάρκεια των προηγούμενων τεσσάρων μόλις μηνών και να απέχει  από οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον, εάν αυτή δεν έχει προηγουμένως εγκριθεί από τους πιστωτές.


Νομοσχέδιο άνω των 100 σελίδων σε ένα άρθρο ψηφίσθηκε στις 15 Ιουλίου σε λιγότερο από 24 ώρες, νομοσχέδιο 1000 σελίδων σε τρία άρθρα ψηφίσθηκε στις 22 Ιουλίου 2015 σε λιγότερο από 24 ώρες και νομοσχέδιο περίπου 400 σελίδων ψηφίστηκε στις 14 Αυγούστου 2015 σε 24 ώρες.

Το Ελληνικό Κοινοβούλιο νομοθέτησε τρεις φορές υπό  καθεστώς εκβιασμού και εξαναγκασμού

Και αφού έγιναν όλα αυτά, όταν μία μεγάλη μερίδα βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, συμπεριλαμβανομένης της Προέδρου της Βουλής αρνήθηκαν να ψηφίσουν τέτοια νομοθετήματα, η Βουλή διαλύθηκε απροειδοποίητα προκειμένου να εξασφαλισθεί μία πιο “σταθερή πλειοψηφία” που θα εφαρμόσει τα μέτρα που ο λαός καταψήφισε.

Κυρίες  και κύριοι,

Το δημόσιο χρέος χρησιμοποιείται σε βάρος του Ελληνικού λαού και του Ελληνικού Κοινοβουλίου, για να συρρικνωθεί η Δημοκρατία.

Όμως η Δημοκρατία αποτελεί υπέρτατη αξία, και τα Κοινοβούλια δεν μπορεί να υποβαθμίζονται σε απλές σφραγίδες που επικυρώνουν νόμους τους οποίους έχουν απορρίψει οι λαοί, νόμους οι οποίοι καταστρέφουν την κοινωνία και τις επόμενες γενιές.

Σας καλώ, με την ιδιότητά σας ως Κοινοβουλευτικών και Προέδρων Κοινοβουλίων να υποστηρίξετε την αξίωση για Δημοκρατία και αυτονομία των Κοινοβουλίων απέναντι στον εκβιασμό του χρέους.  

Σας καλώ να υποστηρίξετε την πρωτοβουλία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και της ad hoc Επιτροπής για την Αναδιάρθρωση του Κρατικού Χρέους καθώς και τις πρωτοβουλίες των Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ για τις επιπτώσεις του δημοσίου χρέους στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Μην επιτρέψετε να εξαφανισθεί η δημοκρατία στον τόπο όπου γεννήθηκε.

Μην επιτρέψετε να υπάρξουν και άλλα Κοινοβούλια τα οποία θα εξαναγκασθούν να ψηφίσουν ενάντια στη λαϊκή βούληση και τη λαϊκή εντολή που έλαβαν οι βουλευτές.

Μην επιτρέψετε να συνθλιβούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ανθρώπινες ζωές, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι πιο πολύτιμες αξίες των Ηνωμένων Εθνών για να υπηρετηθεί το τραπεζικό σύστημα.

Ο κόσμος που θέλουν οι λαοί δεν μπορεί να οικοδομηθεί χωρίς τους λαούς του κόσμου.